حضرت آیت الله حاج شیخ محمّد ناصری دولت آبادی، به سال هزار و سیصد و نُه  هجری شمسی، در شهر دولت آباد برخوار واقع در ده کیلومتری شهر اصفهان، در خانواده ای که سهمی بسزا از زهد و تقوا و دانش دینی تحصیل کرده بود؛ به دنیاآمد. پدر ایشان، زاهد متّقی حجّه الإسلام و المسلمین حاج شیخ محمّد باقر ناصری  نام داشت، که خود در شمار عالمان فرهیخته آن دوران بود؛ و محضر دانشیان  گرانسنگی همچون علامه آخوند کاشی و نیز جهانگیرخان قشقائی را به خوبی  دریافته بود، و در شمار یاران و تلامیذ مورد عنایت خاصّ علامه مرحوم حاج آقارحیم ارباب نیز قرار داشت.
ایشان به هنگام بدنیا آمدن این فرزند، او را «محمّد¬علی» خواند، و او بعدها به نام «محمّد» شهره شد. محمّد هنوز در دوران خردی به سر می برد، که پدر به اشاره مرحوم علامه ارباب  راهی نجف اشرف شد؛ تا خدمت فقیهان و عارفان بزرگ آن دیار همچون آیت الله حاج سید عبدالهادی شیرازی و آیت الله سید محمود شاهرودی و آیه الله آقا سیّد جمال الدین گلپایگانی را دریابد.
باریابی به محضر امیر علیه السلام در این دوران که ایشان هنوز در دوران نوجوانی به سرمی بردند، لطف امیرمؤمنان شامل حالشان می شود، و استاد به همراه پدر و خانواده  به نجف اشرف کوچ می کند. ایشان در این زمان چهارده سال بیشتر نداشته اند. اگر چه در نجف اشرف مشکلات و فقر و کمبود امکانات اوّلیه این خانواده پنج نفره را در سختی بسیار قرار می دهد، امّا خاطرات شیرین استاد از آن دوران، نشان دهنده روحیّه  علم و معرفت جوی ایشان در همان آغازین دوران ورود ایشان به نجف اشرف می باشد. این دوران دوسالی بیشتر به طول نمی انجامد؛ چه در این هنگام مادر رخت از این  دنیای گذران بر می کشد؛ چه نیک فرجام بود آن بانو که علی رغم غربت، در قبری در صحن مطهّر علوی که فاصله چندانی تا روضه منوّره  نداشت، برای همیشه آرام می گیرد.
 بالندگی بعد از مهاجرت پدر به نجف اشرف، حضرت آیه الله ناصری تحصیل را در همان  دوران خردی آغاز کرد. این دوران با حضور در مکتب خانه ای در دولت آباد آغاز، و بعد از مدتی با ورود به حوزه علمیّه اصفهان و تحصیل علوم ادبی رائج در آن  حوزه، ادامه یافت.

منبع: بنیاد هاد