شايسته است دستورى بسيار بسيار گرانقدر و ارزشمند به رسم بهترين تحفه و عطيه، به حضور گوهر شناس قدردان تقديم بدارم.
و آن اين كه قاضى قضاعى در (دستور معالم الحكم و مأثور مكارم الشيم من كلام اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه الصلوه و السلام) بدين صورت نقل روايت كرده است كه:
براء بن عازب گويد: بر اميرالمؤمنين علی عليه السلام وارد شدم و آن جناب را به خداوند سوگند دادم كه مرا به اعظم اسمايى كه خداوند رحمان جبرئيل را به ارسال آن مخصوص داشت و وى رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم را و آن حضرت شما را، مخصوص گردان.
فرمود : اگر سوال تو نمى بود من اراده داشتم كه آنرا تا در لحدم نهاده شوم، پوشيده بدارم .
هرگاه خواهى خدا را به اسم اعظم وى بخوانى، شش آيه اول سوره حديد (بعد از "بسم الله الرحمن الرحيم" تا "و هو عليم بذات الصدور") و آخر سوره حشر از "هو الله الذى لا اله الا هو " تا "آخر سوره" را بخوان، و پس از آن بگو اى كسى كه چنانى با من چنين كن (يعنى حاجت خود را بخواه) كه سوگند به خداوند اگر بر شقى[بدبخت] بخوانى، سعيد[خوشبخت] مى شود.
 براء گفت: قسم به خداوند من آنرا براى دنيا نمى خوانم .
امام عليه السلام فرمود: همين صواب[صحیح] است. رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم مرا هم اينچنين وصيت فرمود، جز اينكه مرا امر كرد كه خدا را در كارهاى بزرگ و دشوار روزگار به این آیات بخوانم.
علامه حسن زاده آملی در ادامه می فرماید: بدانكه هيچ حاجتى براى انسان، شريف تر و عزيزتر از قرب الى الله نيست كه لقاء الله است و "رساله لقاء الله" ما در وصول بدان زاد راه است.
---------------------
منبع: نور علی نور - تالیف آیت الله علامه حسن زاده آملی (دامت برکاته)، ص 29 و 30

پایگاه اطلاع رسانی استاد رمضانی