شاید تعریف های حکمت، مختلف باشد؛ ولی برداشت ابتدایی ما این است که منظور از حکمت، آن چیزی است که ادریس علیه السلام داشت، چیزی است که لقمان داشت تا برسد به حواریون اهل بیت علیهم السلام که این مسیر را رفته بودند. آن ها محصول و حاصلی را که به دست آورده بودند با مطالعه کتب یونانی نبود. کاری که در زمان هارون یا مأمون شد، خیلی با رنگ و بوی اسلامی ربط پیدا نمی کند یا اگر ربط پیدا کند از حیثی دور می کند.
آن چه از ناحیه  اهل بیت علیهم السلام ارائه شده، لایه به لایه سرپوش روی آن است. از زمان خود اهل بیت علیهم السلام و بعد از غیبت صغری، روی مطالب، لایه هایی مخفی وجود دارد و سرپوش هایی روی آن است که تا هر کسی وارد نشود، حتی روایات را هم متوجه نمی شود و اصلاً در مسیر آن قرار نمی گیرد.
کسی که اهل بیت علیهم السلام به عنوان چراغ هدایت در راه مردم می گذاشتند، کسی بوده است که خودش به چراغی برسد و این را از زمان اهل بیت علیهم السلام بکشاند و الآن مردم را در آن فضا قرار دهد، نه این که فقط چند مسأله بلد باشد، یا حتی به اصطلاح مشهور فقهی رد فرع به اصل بکند اما به نورانیت نرسد. 
--------------
منبع: بنیاد هاد