موانع و مشکلات، مؤمن را زیر چرخ دنده‏ های مشکلات، مهذّب می ‏کنند. مؤمنی که از ابتدا، توفیق تذکرات خاص یا اقدام‏های سنگین توحیدی را ندارد، بعد از مدتی بر اثر فشارها همین‏ها را پیدا می‏ کند.
 یک گوهر گرانبهایی در وجود انسان هست که اگر حیات پیدا کند، همه استعدادها تحت الشعاع آن هستند.
ما شبیه کسی هستیم که گنجی دارد؛ اما خاک و خاشاک، روی آن را گرفته است و نمی‏ تواند بهره ‏برداری کند. انسان سعی و تلاش می‏ کند و ناگهان می ‏بیند مشکلی پیدا شد؛ تا می‏ آید به رفع آن مشکل مشغول شود، از طرف دیگر دوباره مشکل می ‏آید؛ ولی چاره‏ ای نیست و جای دیگر خبری نیست. باید در این طریق استقامت کرد.
از مرحوم ملاحسینقلی همدانی نقل شده است: من در جوانی بسیار سعی می ‏کردم و هیچ دری برای من باز نمی ‏شد. هر چه توسل پیدا می‏ کردم فایده نمی ‏کرد. روزی در صحن امیرالمؤمنین علیه ‏السلام با حال یأس نشسته بودم، تا این که کبوتری آمد و نظر من را به خود جلب کرد. کبوتر گرسنه بود و یک تکه نان خشک آنجا افتاده بود. یکی دو نوک به آن زد و رفت. من نشسته بودم و در فکر بودم که دیدم دوباره آمد نوک زد. دید آن نان سفت است، رفت. برای بار آخر آمد و آن قدر به آن نان خشک نوک زد تا این که آن را خورد. من از آن کبوتر درس گرفتم و با خود گفتم: در مسیری قرار گرفته ‏ای که جای دیگر خبری نیست، استقامت کن:
إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَ‏ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَهُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّهِ الَّتی‏ کُنْتُمْ تُوعَدُون؛‏[۱]
آن هایى که گفتند پروردگار ما اللَّه است و بر گفته خود پافشارى و استوارى هم کردند، ملائکه بر آنان نازل شده، می گویند نترسید و غم مخورید و به بهشت بشارت و خوشوقتى داشته باشید بهشتى که در دنیا همواره وعده ‏اش را به شما مى‏ دادند.
-------------
پی نوشت:
[۱]. سوره فصلت، آیه ۳۰.
----------------
منبع: بنیاد هاد