بسم الله الرحمن الرحیم
«وَ لَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى كَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلاً * یوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِی كِتَابَهُ بِیمِینِهِ فَأُوْلَئِكَ یقْرَؤُونَ كِتَابَهُمْ وَلاَ یظْلَمُونَ فَتِیلاً»[1]

ما بنی آدم را گرامى داشتیم و وسیله مسافرت آنان را در خشكى و دریا فراهم نمودیم و از رزق هاى پاكیزه به ایشان روزى دادیم و به طور آشکار آن ها را بر بسیارى از آفریده هاى خود برترى بخشیدیم.
هر گروهى را با امامشان فرا مى خوانیم پس كسی که كارنامه اش را به وجه یمین و مبارکش دهند كارنامه خود را مى خواند و به قدر رشته ی درونِ شکافِ هسته ی خرما به آن ها ستم نمى شود.

----------------------------------

[1]- سوره اسراء، آيه 70- 71.