(5) 1- خصال: بسندش تا رسول خدا (ص) که هر که برایم پنج را ضمانت کند برایش بهشت را ضمانت کنم، گفته شد: آنها چه باشند یا رسول الله؟ فرمود: نصیحت برای خدا و نصیحت برای رسول خدا، و نصیحت برای قرآن خدا، و نصیحت برای دین خدا، و نصیحت برای جماعت مسلمانان.
گویم: خبر پذیرش نصیحت در باب کظم غیظ گذشت ضمن آنچه خدا بیکی از پیغمبران خود وحی کرده.
(6) 2- امالی صدوق: بسندش تا امام صادق (ع) که میفرمود: هر کس بیند برادرش در کار بدیست و او را با قدرت بردش از آن باز ندارد البته که باو خیانت کرده، و هر کس از رفاقت با احمق کناره نکند بسا که باخلاق او در افتد.
(7) 3- تحف العقول از امام دهم (ع) که فرمود: مؤمن نیاز بچند خصلت دارد: توفیق
از خدا، و پند دهی از خود، و پذیرش اندرز کسی که بدو اندرز دهد.
(1) 4- همان: از امام دهم (ع) که بیکی از وابستگانش فرمود: از فلانی گله کن و به او بگو: چون خدا خیر کسی را خواهد گله پذیر باشد.
(2) 5- فقه الرضا: از عالم روایت دارم که در ضمن سخنی طولانی فرموده: سه تا هستند که دل مسلمان در آنها دغلی نکند: اخلاص در کار خدائی، و نصیحت و خیرخواهی برای ائمه مسلمانان، و پیوستن بجمع آنان، و فرمود: حق مؤمن بر مؤمن اینست که در حضور و غیابش خیرخواه او باشد چنانی که برای خود است، و روایت دارم که هر که برای نیاز برادر خود روانه شود و خیر خواه او نباشد چون محارب با خدا و رسول او است، و روایت دارم هر که صبح کند و توجه بامور مسلمانان نکند مسلمان نباشد، و روایت دارم که خدا نپذیرد عمل بنده‌ای را که در دل خود بدی بر مؤمنی را نهان دارد، و روایت دارم که از ما نیست هر که دغلی کند با مؤمنی یا زیانش زند، یا نیرنگش بازد، و روایت دارم که مردم عیال خدایند و محبوبتر خلق نزد خدا آنکه خاندان مؤمنی را شاد کند و به همراه برادرش در نیاز او روانه شود.
(3) 6- سرائر: (مضمون شماره 4 را آورده).
(4) 7- دره باهره: از امام چهارم (ع) که پر اندرز دادن به تهمت‌زدگی کشاند.
(5) 8- نهج البلاغه: به پسرش حسن فرمود: بسا بدخواهی خیرخواه شود، و به نصیحت خواهی دغلی شود.