باب چهل و ششم در احتراز از جاهای تهمت آور و همنشینی با متهم.

تاریخ ارسال:ش, 09/25/1396 - 12:04

اخبار باب‌

: (2) 1- خصال: بسندش تا سفیان ثوری که امام صادق (ع) بمن فرمود: پسر جانم هر کسی یار بد گیرد سالم نمانده و هر که بجای بدنام رود متهم گردد، و هر کس زبان خود را نگاه ندارد پشیمانی کشد.
(3) 2- امالی طوسی: در ضمن وصیت امیر مؤمنان (ع) در هنگام وفاتش آمده که بپرهیز از جاهای تهمت آور و از مجالس بدنام، زیرا یار بد همنشین خود را فریب دهد.
(4) 3- معانی الاخبار بسندش تا پیغمبر (ص) که سزاوارتر تهمت آنکه با متهمان نشیند. امالی صدوق: بسندی مانندش را آورده.
(5) 4- همان: بسندش تا امیر مؤمنان (ع) که هر که در موقف تهمت ایستد سرزنش نکند آنکه باو بدبین شود.
(6) 5- همان: بسندش تا امام صادق (ع) هر که بجائی تهمت خیز درآید و متهم شود، جز خود را سرزنش نکند.
(7) 6- صحیفه الرضا: نزدیک بهمین مضمون را از علی (ع) آورده (8) 7- سرائر: بسندش تا امام ششم (ع) که پرهیز کنید از جاهای تهمت آور، و کسی از شماها با مادرش در سر راه نایستد چون همه کس آن مادر را نشناسد.
(9) 8- نهج البلاغه: نزدیک بمضمون حدیث شماره 5 را آورده.