می گویند: اصول دین پنج اصل است (توحید، عدل، نبوّت، امامت و معاد) و اصل اوّل، توحید است، حال چطور ما میگوییم: اصل اوّل، امامت است؟..

جایگاه تبلور عدالت:  شما تبلور عدالت پروردگارعالم را در کجا می توانید ببینید؟ مگر خدا جسم است که کسی بخواهد عدالت او رامتوجّه شود؟! تبلور عدالت پروردگار عالم در امام است و امام مجسّمه عدالت خداست... 

جایگاه تبلور رسالت: رسولان تنها در حدّ بشارت دهنده و انذار دهنده برای بشر بودند و دین را برای بشر آوردند؛امّا خود دین امام است. اگر دین را مجموعه قوانین الهی که انبیاء می آورند، مدّنظربگیریم، امام بدون آوردن آن مجموعه قوانین هم خودش دین است.... این که امیرالمؤمنین(عليه الصّلوة و السّلام) بیان فرمودند: قرآنها را که بر روی نی بالا بردند، بزنید؛ یعنی اگر قرآن می خواهید، من هستم. چون قرآن مجموعه قوانین الهی برای هدایت بشر است و این سخن امیرالمؤمنین(عليه الصّلوة و السّلام) یعنی من خودم دین و مجموعه قوانین الهی هستم. لذا رسولان و انبیاء، مبشّر، مبلّغ و آورنده دین هستندامّا امام خود دین، خود عدالت و خود معاد است

جایگاه تبلور معاد: معاد یعنی بازگشت به سوی پروردگار عالم و تا به کسی که باید به سوی او بازگردیم، شناخت نداشته باشیم، شناخت به این عود و بازگشت به وجود نمی آید . اگر کسی از طریق امام، خدا را شناخت، طبعاً معاد را هم شناخته است، پس معاد یعنی امام

مجسّمه فطرت الهی: درتوحید هم همین طور هست و هیچکس به خودی خود نمی تواند خدا را بشناسد

ابن سینا(اعلي اللّه مقامه الشّريف) تعبیر بسیار لطیفی را نقل می کنند، ایشان می فرمایند: استاد ما می گفت" خدا در ذهن ما هیچ است، چون هیچ کس نمی تواند او را دریابد، پس ما چگونه می خواهیم هیچ را عبادت کنیم إلّا به تبلور خلقتش؟" ما مخلوق یعنی مفعول و فعل فاعلیم و فعل فاعل هیچ گاه نمی تواند به فاعل دست بیابد و این قاعده است. پس اصل در شناخت پروردگار عالم، خود امام است. تبلور اسماء و صفات الهی