ج) کلان نگری در طراحی راهکارها

باید در نظر گرفت که تفوّق مقطعی صرف، مقصود نیست؛ بلکه می بایست اهداف مواجهه، هم ارز همدیگر و با نگاهی کلان نگر دیده شوند؛ مثلا اگر تنها مغلوب کردن حریف، هدف قرار بگیرد و حفظ آرامش محیط دانشگاه لحاظ نشود، باید پذیرفت که راه به بیراهه کشیده می شود.

د) ضرورت مخاطب شناسی

مخاطب اصلی طرح ریزی های افسران مقابله با جنگ نرم، نه سردمداران جریان مقابل، بلکه افکار عمومی دانشجویی است؛ افکار عمومی ای که تحت القائات غلط، ممکن است قضاوت های نادرستی در خصوص مسائل کشور داشته باشد و این قضاوت با تبیین درست مسائل، به راحتی قابل تغییر است. نباید در برنامه ریزی، مخاطب را چند فرد خاص یا یک تشکل خاص تصور کرد.

آسیب های مقابله با جنگ نرم

به طور طبیعی طرح ریزی های جریانات دانشجویی برای مقابله با جنگ نرم با آسیب هایی نیز مواجه است. برخی از این آسیب ها در سخنان رهبر انقلاب نیز مورد اشاره قرار گرفته که عبارتند از.

الف) احساسی عمل کردن

اولین آسیبی که رهبر انقلاب بیان فرمود، برخورد احساسی با موضوع بود. شاید بازخوانی سخنان وی بعد از غائلة 18 تیر در این جا راهگشا باشد. وی فرمود: «وقتی هیجانات کور، پا وسط بگذارند، دشمن فوراً استفاده خواهد کرد. بارها گفته ام؛ باز هم تکرار می کنم؛ من معتقدم که جوان مملکت، بایستی در همة میدان ها حضور و آمادگی داشته باشد؛ منتها با انضباط. این گونه حرکاتی که ملاحظه شد، کسانی به دانشگاه حمله کنند، ناشی از بی انضباطی است؛ با هر نامی انجام گیرد، غلط و محکوم است. اگر با نام دفاع از دین هم انجام گیرد، غلط است؛ اگر با نام دفاع از ولایت هم انجام گیرد، غلط است. مگر من بارها نگفته ام در اجتماعات کسانی که مخالفند، هیچ کس نباید رفتار خشونت آمیز داشته باشد؛ چون این، دشمن را خوشحال می کند. بارها ما این حرف را گفتیم؛ چرا گوش نکردند؟ چرا گوش نمی کنند؟ حتّی اگر یک حرفی که خون شما را به جوش می آورد، به زبان آورند - مثلاً فرض کنید اهانت به رهبری کردند - باز هم باید صبر و سکوت کنید. اگر عکس مرا هم آتش زدند و یا پاره کردند، باید سکوت کنید. نیروی تان را برای آن روزی که کشور به آن نیازمند است، برای آن روزی که نیروی جوان و مؤمن و حزب الّلهی باید در مقابله با دشمن بایستد، حفظ کنید والاّ حالا فرض کنیم یک جوان یا یک دانشجوی فریب خورده ای هم حرفی زد و کاری کرد، چه اشکالی دارد؟ من از او صرف نظر می کنم».

ب) برخورد سخت به جای برخورد نرم

در مقابله با جنگ نرم بیش از هر چیز، باید قواعد مقابله را شناخت. قواعد مقابلة نرم، با قواعد مقابلة سخت، تفاوت دارد. مختصات مبارزه هم تفاوت دارد. در مواجهة نرم، لزوما دشمن در طرف مقابل دشمن نایستاده است؛ بلکه ممکن است یک عنصر فریب خورده در طرف مقابل باشد. بین یک عنصر فریب خورده و دشمن، تفاوت وجود دارد و از حیث نوع مقابله نیز باید راهکارهای نرم را مورد توجه قرار داد.

ج) تندروی و تشدید فضای هیجانی و جنجالی

رهبر انقلاب در عین تاکید بر ضرورت برنامه ریزی و مقابله با جنگ نرم، به یک مسئلة مهم اشاره کرد و آن، پرهیز از تندروی بود. وی فرمودند: «شرط دیگر این است که در قضایا، افراط وجود نداشته باشد. طبیعت جوان، طبیعت تحرک و تندی است. این دورة زندگی شما را ما هم گذرانده ایم؛ آن هم در دوران های انقلاب و اوایل مبارزات و اینها بوده. تندی را می دانم چیست. خیلی هم به ما نصیحت می کردند که آقا تندی نکنید. ما می گفتیم که نمی فهمند چقدر لازم است تندی کردن! می دانم تصور شما چیست؛ اما حالا از ما بشنوید دیگر؛ مراقب باشید تندروی، انسان را پیش نمی برد؛ با فکر، تصمیم بگیرید... توقع این که شماها مدبرانه و فکورانه فکر کنید و بدون تندروی، بدون افراط و تفریط، توی قضایا رفتار کنید، توقع زیادی نیست».

د) ناامیدی و نگاه بدبینانه

مقام معظم رهبری به ضرورت پرهیز از یأس و ناامیدی هم اشاره کرد و اصالت نگاه خوشبینانه را نه از روی توهم، بلکه از روی بصیرت دانست. وی فرمود: «عزیزان من! شرط اصلی فعالیت درست شما در این جبهة جنگ نرم، یکی اش نگاه خوشبینانه و امیدوارانه است. نگاهتان خوشبینانه باشد. ببینید، من در مورد بعضی تان به جای پدربزرگ شما هستم. من نگاهم به آینده، خوشبینانه است؛ نه از روی توهم؛ بلکه از روی بصیرت. شما جوانید - مرکز خوشبینی - مواظب باشید نگاهتان به آینده، نگاه بدبینانه نباشد؛ نگاه امیدوارانه باشد؛ نه نگاه نومیدانه. اگر نگاه نومیدانه شد، نگاه بدبینانه شد، نگاه چه فایده ای دارد؟ به دنبالش بی عملی، به دنبالش بی تحرکی، به دنبالش انزواء است؛ مطلقاً دیگر حرکتی وجود نخواهد داشت؛ همانی است که دشمن می خواهد».

راهکارهای کلان مقابله با جنگ نرم

سخن گفتن از راهکارها، تامل جدی تری را می طلبد. علاوه بر این که شرایط هر دانشگاه نیز ملزومات خاص خود را دارد که متناسب با آن ملزومات، باید تصمیم گرفت؛ اما آن چه اجمالا می توان گفت بدین شرح است:

الف) ایجاد تردید

چنانچه پیشتر گفته شد، مخاطب اصلی برنامه ریزی ها باید عموم دانشجویان باشند. به سادگی می توان با ایجاد تردید در برخی اصول پذیرفته شده ای که تحت القائات نادرست مطرح شده اند، به مقابله با جنگ نرم رفت؛ مثلا تبین واقعیات برآمده از نظرسنجی ها و غیرواقعی و مسخره بودن ادعای تقلب 13 میلیونی، تبیین دروغ پردازی آشوب گران در گزارش تعداد کشته ها، تبیین تناقض رویکرد اصلاح طلبان در مواجهه با برخی شخصیت ها، به ویژه آقای هاشمی و مواردی از این دست، می توانند راهگشا باشند. این جنس تردید افکنی ها، به سادگی در قالب نشریات و سخنرانی ها، قابل پی گیری است.

ب) پاسخ به شبهات

طبیعتا از همان روزهای آغازین سال تحصیلی، شبهه های متعددی در فضای دانشجویی مطرح خواهد شد. پاسخ به شبهه، روی دیگر سکة ایجاد تردید است. باید ایجاد تردید مقدم بر پاسخ به شبهه باشد؛ بدین معنا که موضع جریان ارزشی باید تهاجمی باشد؛ البته می توان پیشاپیش و قبل از آن که نوبت به نقش آفرینی جبهة مقابل برسد، بسیاری شبهات را هم در قالب همان ایجاد تردید، پاسخ گفت.

*****************************************

منبع: باشگاه اندیشه