پروردگار عالم امامت را به کسانی که نتوانند از امتحانات امامت سرفراز بیرون بیایند و از زیر بار امتحانات شانه خالی كنند، نمی ­دهد. چون خدای ناکرده آن­ها، هم به خود ظلم می­ کنند و هم به دیگران. ..
پروردگار عالم در آیه­ «وَ اِذِ ابتَلی اِبراهیمَ رَبُّهُ بِکَلماتٍ فَاَتَمَّهُنَّ ..»در پاسخ حضرت ابراهیم(علی نبیّنا وآله وعلیه الصّلوة والسّلام) می­ فرمایند: «قالَ لاینالُ عَهدِی الظّالِمِین» یعنی پروردگار عالم امامت را به کسانی که نتوانند از امتحانات امامت سرفراز بیرون بیایند و از زیر بار امتحانات شانه خالی كنند، نمی­ دهد. چون خدای ناکرده آن­ها، هم به خود ظلم می­کنند و هم به دیگران.
ظلم انواعی دارد و حتماً این نیست كه کسی كار خلافی كرده باشد، بلکه همین قدر كه نتواند از مأموریت الهی به خوبی بیرون بیاید، ظلم کرده ­است - این مطلب بسیار مهمّی است 
هركس نتواند به خوبی از امتحان الهی بیرون بیاید، به خود، به امتحان و حتّی به ممتحن ظلم نموده است. چون رد شدن او در امتحانات بیانگر این است که پروردگار عالم نعوذبالله، نستجیربالله نمی ­دانست كه امامت به درد این شخص نمی­ خورد، امامت را به او داد و او هم از زیر این بار عظیم و مسئولیت سنگین شانه خالی كرد!
لذا می­فرماید: «لاینالُ عَهدِی الظّالِمِین» من امامت را به ظالمین نمی­ سپارم؛ چون آن­ها:
1. ظلم به خود می ­كنند؛ یعنی از زیر بار مسئولیت شانه خالی می­ كنند.
2. ظلم به آن مطلب عظیم یعنی امامت می­ شود.
3.ظلم به خداوند می­ شود؛ چون این مطلب نشان­دهنده این است که خداوند تشخیص نداده چه كسی می­تواند این مسئولیت را به عهده بگیرد.
كسی كه می­ خواهد مسئولیتی را تقسیم كند، باید خود مدیر و مدبّر باشد. گاهی بشر نمی­ تواند مسئولیّت­ها را به خوبی تقسیم کند­، مثلاً گاهی در ادارات، وزارت­خانه­ ها و ... بعد از این­ که مدیریت را به کسی سپردند، می ­فهمند اشتباه کردند. شاید در ابتدا احساس می­کردند که این شخص برای مدیریّت خوب است امّا بعد متوجّه شدند که این­طور نیست. یعنی این خطا از بشر سر می­ زند.
عرض کردیم انسان مخلوق است و مخلوق هم محدود است؛ یعنی حدّ و حدودی دارد امّا بنا نیست پروردگار عالم محدود باشد، او خالق است و خالق شناخت دارد.