قرآن مجید

(1) 1- الانفال (آیه- 46) و فرمانبرید خدا و رسولش را و کشمکش نکنید تا سست شوید و هیبت شما برود.
(2) 2- الحشر (14) دل ما را دچار کینه مؤمنان مکن.

اخبار باب‌

(3) 1- خصال: بسندی تا امیر مؤمنان که به پسرانش فرمود: ای پسرانم بپرهیزید از در افتادن با مردمان که از دو تیره بدر نباشند یا خردمندی که برای شما نیرنگ بکار برد یا نادانی که در برابر شما شتاب کند، و آغاز بسخن نر است و جواب ماده و چون همراه شد دو جفت ناچار نتیجه آرند و شروع کرد و میفرمود:
آبرومند آنکه پرهیزد جواب بد سخن هر که با مردان مدارا کرد یابد راه حق
هر که دارد آبروی دیگران دارند آبروش هر که ریزد آبروی دیگران ریزند آبروش
(4) 2- همان: بسندش از آنکه برآورده تا گفته: کم از چهار چیز بیشند، کم آتش بیش است، و کم از خواب بیش است و کم از بیماری بیش است، و کم از دشمنی هم بیش.
(5) 3- امالی طوسی: بسندش تا رسول خدا (ص) که بپرهیزید از کشمکش با مردم که گول خوردن آشکار کند و عزت را زیر خاک کند.
(6) 4- همان: بسندش تا رسول خدا (ص) فرمود: هر که همتش بیش است تنش بیمار است، و هر که بدخو است خود را در شکنجه دارد و هر که با مردمان درافتد بی‌آبرو شود و احترامش برافتد، سپس فرمود: (ص) پیوسته جبرئیل مرا باز میداشت از در افتادن با مردمان چنانی که باز میداشت از میخواری و پرستش بتان.
(7) گویم: در باب مردمان بد گذشت که پیغمبر (ص) فرموده: شما را آگاه نکنم از بدتر مردم؟ گفتند: چرا یا رسول الله فرمود کسی که بد میدارد مردم را و مردم هم او را بد میدارند و بعضی اخبار هم در باب کلیات اخلاق بد گذشت، و در آن از امام صادق هم گذشت که هفت کس اعمال خود را تباه کنند و در ضمن یکی ذکر کرد که با برادرش ستیزد و خود را طرف سازد با او.
(8) 5- محاسن: بسندش تا امام ششم (ع) که خدا از مؤمنی که بدی مؤمنی را در دل دارد هیچ عملی را نپذیرد.
(9) 6- تفسیر عیاشی: بسندش تا رسول خدا (ص) که خدا در روز قیامت بسه کس نظر
لطفی ندارد و آنها را پاکیزه نسازد و عذاب دردناکی دارند، آنکه دامن‌کشان بزرگی فروشد، و آنکه بدروغ متاعش را بخوبی وصف کند، و آنکه با تو دوستانه بر خورد کند و چون از چشم ناپدید شود دلش پر از دغلی باشد.
(1) 7- سرائر: بسندی تا امام ششم (ع) فرمود کینه مؤمن یک ایست است و کینه کافر یک عمر.
(2) 8- مجالس مفید: بسندش تا رسول خدا (ص) فرمود: جبرئیلم در ساعتی که نیامدی آمد گفتم: جبرئیلا در ساعتی و روزی آمدی که نمی‌آمدی در آن؟ مرا ترساندی گفت: ای محمد چه هراست آورد با اینکه خدا پیش و پس از گناهت را آمرزیده، گفت پروردگارت بچه تو را مبعوث کرده گفتش پروردگارت تو را نهی کرده است از پرستش بتها و میخواری و در افتادن با مردمان، و دستور دیگری برای هر دو جهان، فرمایدت ای محمد من هیچ گاه دشمن نداشتم هرگز ظرفی را چون شکم پر.
(3) 9- اختصاص: امام صادق (ع) فرمود: بپرهیز از دشمنی کردن با مردمان که مایه نابودی و کشف عورت است،
(4) و فرمود: جدال مکن با سفیه و نه بردبار که بردبارت غلبه کند و سفیهت پرت کند.
(5) 10- نوادر راوندی: بسندش تا رسول خدا (ص) فرمود از مشاحن کم و بیشی پذیرفته نیست، گفته شد یا رسول الله مشاجن کیست؟ فرمود نبرد کن با امتم و طعنه زن با آنها.
(6) 11- نهج البلاغه: فرمود: بدخواهی را از دل دیگری درو کن تا او هم از دل تو بر کند، و دید مردی شتاب دارد بدنبال دشمن خود که مایه زیان او است فرمود: همانا تو چون کسی باشی که بخود نیزه فرو کند تا آن را که پشت سرش سوار است بکشد،
(7) و فرمود هر که در خصومت مبالغه کند گناه کند، و هر که از آن کوتاه آید و حق خود نخواهد ستم کند و نتواند خدا ترس باشد کسی که با شما خصومت کند،
(8) و فرمود: سنگ بهمانجا که از آن آمده برگردانید زیر دفع سر همان باشد،
(9) و فرمود: هر که از آبرویش دریغ دارد جدال را واگذارد.