پاسخ: 

یعنی اینکه حضرت رسول الله صلی الله علیه و آله، حضرت فاطمه سلام الله علیها را بخشی از وجود خود و شعاعی از وجود خود و شخصیت خود معرفی کرده است. 

در بسیاری از جاها این روایت را به این عبارت که فاطمه پاره تن من است ترجمه می‌کنند. این ترجمه، ترجمه بسیار نارسا بلکه غلط است. رسول الله(ص) این سخن را راجع به علی بن ابیطالب علیه السلام هم فرمود. آیا می توان آنرا هم به پاره تن ترجمه کرد؟ 

حضرت رسول الله(ص) یک شخص داشت  و یک شخصیت؛ شخص یعنی جنبه بدنی و مادی و عنصری. شخصیت یعنی جنبه حقیقی و روحی و معنوی. حضرت فرمود: «فاطمه بضعة منی» فاطمه پاره ای از من است، نه از بدن من، که معنی کنیم پاره تن من. «مِنّی» یعنی از من، آیا رسول الله (ص) در بدن و جسم مادی خلاصه شده بود که بگوئیم پاره ای از جسم او؟ یقیقتا نه! 

شخصیت رسول الله(ص) در نبوت و رسالت و ولایت اوست. شخصیت رسول الله(ص) در قرب او نسبت به حق تبارک و تعالی و فنای فی الله و بقای بالله است. این یعنی شخصیت رسول الله(ص). بر این اساس حضرت که فرمود: فاطمه بضعة منی یعنی فاطمه جلوه ای از من است. فاطمه از حقیقت من است؛ از جنیه حقیقی من نه جنبه عنصری و مادی من. این یعنی اینکه اگر بر حسب ظاهر، فاطمه زهرا(س) مرد بود و اگر فاطمه زهرا(س) قبل از پدرش بود چه بسا منصب خاتم‌الانبیائی به حضرت می رسید و اگر رسول الله(ص)، زن بود و متأخر از فاطمه(س) به دنیا می آمد چه بسا قضیه بر عکس می شد. همین جمله را آیت الله شاه آبادی، استاد عرفان امام(ره) در بخشی از فرمایشاتشان در رابطه با رسول الله(ص) و علی بن ابیطالب(ع) و فاطمه زهرا(س) دارند که هر کدام از آنها اگر شرایطشان ایجاب می کرد که به جای رسول الله(ص) بودند چه بسا منصب خاتم الانبیائی به او تعلق پیدا می‌کرد، لذا پیامبر(ص) هم نسبت به علی بن ابیطالب(ع) بضعة منی را به کار بردند و هم در مورد حضرت زهرا (س) و همین طور در مورد علی بن موسی الرضا(ع). اینها حکایت از آن حدیث معروف و مشهور دارد که فرمود «اولنا محمد، آخرنا محمد، اوسطنا محمد و کلنا محمد».

 پاسخ از آیت الله استاد حسن رمضانی