پاسبان حرم دل

اگر دل به صحنه زندگی آمد نگاه آدمی را به عالم تغییر داده و تعالی می بخشد اما همین دل اگر زیر حجاب های عالم خاک مدفون شد، تمام نگاه ها و بینش های آدمی جز بازی کودکانه ای بیشتر نخواهد بود.

بسیاری از افراد بشر در اسارت دیده دنیا بین خود هستند و تمام #شادی ها و #غم هایشان از آن نشأت می گیرد، وقتی به دنیای دیگران می نگرند، شوق به دست آوردن دنیا؛ آنها را به حرکت در میاورد و وقتی می بیند از بندگی و عبادت ناقص، چیزی از دنیا نصیبشان نشد محزون می شوند.

انسان امروزی اسیر نگاه های دنیا جویش شده و همین اسارت او را گرفتار #تکاثر، ویرانی دل و حزن طولانی کرده است.
به همین دلیل امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود:  

«الْقَلْبُ‏ مُصْحَفُ‏ الْبَصَرِ» [1]دل كتاب ديده است‏.

 یعنی مراقب دیدگانت باش که او کاتب قلب است. 
این نوشتن از نوع تکوینی است و اختیار آدمی در آن تاثیری ندارد، یعنی دل قهرا از #نگاه ها اثر می پذیرد، هر آن چه دیده می بیند دل به آن میل پیدا کرده و به قالب آن در می آید. 
اختیار ما تنها در کنترل نگاه هایمان است لذا باید آن چنان از نگاه هایمان #پاسبانی نموده و مدیریت کنیم که قلب دچار زنگار تکثرات نشود بلکه همیشه در حضور و توجه باشد.
—----------------
[1](نهج البلاغة، ص 548)