گرفته باز، دل خسته ام بهانه ی دوست 
چه شد نوای دل انگیز عاشقانه ی دوست

اگر چه دیر زمانی است رفته از خاطر
رسد هنوز به گوش دلم ترانه ی دوست

از این صدا که به هفت آسمان در افتاده است
به گوش کس نرسد ناله ی شبانه ی دوست

ز جاده های پر از لاله و گل و نسرین
روان شدیم و نجستیم آشیانه ی دوست

ز آسمان و زمین، آن زمان که می جستم
نشان خانه ی بی نام و بی نشانه ی دوست

گذشت طرفه نسیمی و گفت رو بر تاب
که خامش است زمانی چراغ خانه ی دوست

بیژن ترقی