در یکی از سوره های قرآن،[1] آیات زیادی پشت سر هم از قول انبیا علیهم السلام نقل می­ کند که آن پیغمبر آمد و گفت: «یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَکُمْ مِنْ إِلهٍ غَیْرُهُ»[2]پیغمبر دیگر هم آمد و گفت: «یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَکُمْ مِنْ إِلهٍ غَیْرُهُ».[3] در آن سوره، چند تا از انبیا علیهم السلام را نقل می ­کند که همه حرفشان این است: «یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ». حرفشان این بود که در برابر بت و خورشید و آب و ماه و ستاره، بندگی و بردگی نکنید؛ فقط در برابر خدا که آفریدگار شماست، بندگی و اطاعت فرمان کنید. سخن انبیا علیهم السلام از اول تا آخر همین مسأله بندگی در برابر خداست.
قرآن کریم این مسأله را مُتقَن­تر، محکمتر، مُبیَّن­تر و مبتنی بر فلسفه وجود بیان کرده است که فطرت هر انسانی می ­پذیرد. در هیچ شریعتی- با اینکه همه شرایع دعوت به بندگی در برابر خداست - این گونه که قرآن کریم توضیح داده، تفسیر فرموده و تبیین کرده، نیامده است. در هیچکدام از کتاب های آسمانی به این صراحت و روشنی و وضوح که از راه، تعبیر به صراط مستقیم فرموده، نیامده است. خود خدا هم صراط مستقیم را تفسیر فرموده به بندگی در برابر خدا یعنی همان «اُعْبُدُوا اللَّهَ».
------------------------------
پی نوشتها:
[1]اعراف، 59 و 65 و 73 و 85 ؛ هود، 50 و 61 و84
[2]اعراف، 59
[3]أعراف، 65

------------------------------
منبع:برگرفته از مجموعه بیانات معلم اخلاق و معرفت حضرت آیت الله خوشوقت ره درکتاب طریق بندگی