دوستان من، چقدر شما در عمر شریف تان دعوت به کارهای خوب معمولی شده اید؟ من به تمام آنها مظنون هستم، من به تمام دعوت های اخلاقی ای که نه برای فداکاریِ برای خداست مشکوک هستم. آنها سپری است که جهاد را از کار می اندازد، آنها دفاع مذبوحانه ای هستند برای اینکه انسان در جامعۀ ایمانی نفاقش برملاء نشود.
خودتان را معطل نکنید فدایتان بشوم. یک وقت نه به جهاد و فداکاری در راه خدا نگویید و بله به بقیۀ خوبی ها! یک وقت عبادت خودتان را مانند جهاد مجاهدان در راه خدا نبینید. بعضی ها در محضر پروردگار عالم به خودارضایی معنوی می پردازند. اتفاقاً این علائمی هم دارد ها! خودارضایی معنوی علائمی دارد. یکی از علائمش این است که طبق آداب انجام نمی دهد. یکی از علائمش این است که طبق عادت انجام می دهد. یکی از علائمش این است که کار واجب تر برایش پیش بیاید عبادتش را قطع نمی کند. یکی  از علائمش این است که به برادران عابدش کمتر احترام می گذارد تا به عبادت خودش.
یک عابدی در بنی اسرائیل داشت نماز می خواند، بچه ها مقابل او مرغی را داشتند پَر می کَندند با شکنجه می کُشتند، زنده زنده، آن مرغ هم جیغ و داد می کرد، خب درد می کشید، آقا مرغ را می خواهی بخوری ذبحش کن. می خواست برود کمک کند نرفت. این روایت است که برای شما می گویم. بعد نمازش را ادامه داد حالا مرغی است دیگر. زمین دهن باز کرد او را در عذاب فرو برد. در روایت هست تا الآن که من با شما سخن می گویم امام می فرماید که او در قعر عذاب در حال فرو رفتن است.
وایستاده برای من نماز می خواند! جان یک جانداری است اگرچه حیوان، نابجا داشت شکنجه می شد، نمازت را ول نکردی بروی او را نجاتش بدهی؟! بازی در آوردی برای من!
حالا ببینید نمازخوان هایی که فریاد مظلوم، دل شان را تکان نمی دهد. شما دیگر به اوج عرفان که برسید قله هایی می بینید مثل حضرت آیت الله العظمی بهجت. آقازادۀشان می فرمودند که یک انفجار در بغداد که رخ می داد، کلمۀ بغداد را هم استفاده کرد. حالا بغداد نه کنار حرم معصومین، نه کشته هایی از مدافعین حرم. یک انفجار در بغداد که رخ می داد آقا تا دو سه روز حالش بد بود. هی گاهی می گفت ببین همین جور راحت آدم می کشتند. به غزه حمله کرده بودند! غزه که مذهب شان معلوم است چیست. سر درس خارج، اول آن حملۀ به غزه فرموده بودند هر کی هر چقدر می تواند کمک بکند به اینها. و بعد روز دهم فرموده بودند که اسرائیل سیلی ای خورد، زمینی ای خورد که دیگر بلندشدنی نیست. دلش آنجا بود اصلاً.
آقا شما کجا؟ غزه کجا؟ آنجا امامزاده ای هم نیست، حرمی هم نیست، آنها از خانۀ خودشان دارند دفاع می کنند نه حرم اهل بیت. بله خب آقای بهجت هم عارف هستند، این روایت ها را خواندند که آن زاهد به قعر عذاب فرو رفت مستقیم وقتی که دید مرغی را مقابل او سر می کَنند از خودشان عکس العملی نشان نداد.
شاخص اینکه آدم به خدا نزدیک تر شده باشد این است که نسبت به انسان ها دل سوزتر شده باشد. اشتباه می کنند فکر می  کنند بعضی ها باید درس انقلابی گری در کنار درس دین داد! مگر درس دین چیزی جز انقلابی گری است؟ اشتباه می کند کسی فکر کند باید درس انقلاب در کنار درس معارف اسلامی داد. حتماً آن معارف اسلامی نقصی دارد که تو مجبور شدی درس انقلابی گری بدهی. اشتباه می کند کسی بگوید در کنار اخلاق باید درسی از فرهنگ دفاع مقدس یا از مبانی انقلاب داد. پس آن اخلاقت غلط است. شما در اخلاق، محور سخن تان این است که انسان باید با هوای نفس خودش مقابله کند، ذلیل هوای نفس خودش نشود.
انقلابی گری یعنی چی؟ یعنی من نه تنها ذلیل هوای نفس خودم نخواهم شد، زیربار هوای نفس یک زورگوی دیگر هم نخواهم رفت. من با هوای نفس خودم مبارزه کنم بعد بیایم بردۀ شهوات و هوای نفس تو بشوم؟! معلوم است ظالم، من دهان تو را خورد خواهم کرد.
بله بله مگر اینکه اخلاق بره ها آموزش داده باشند. باوفا باشید مثل سگ، متین باشید مثل گاو، بی آزار باشید مانند گوسفند. بله مگر اینکه درس اخلاق آن باشد. در آن درس اخلاق هم خودارضایی معنوی است، خفه کنندۀ وجدان است، وجدان خفه کن.
وجدان خیلی سر و صدا دارد، یک قاضی است که دادستان است و فریاد می زند آی چه کردی؟! برای اینکه وجدانت را خفه کنی، کمی، کمی خوب باش. خوبی را مانند یونجه ای در مقابل وجدانت بریز شاید خورد آرام شد، آنگاه اگر جهاد نکردی عذاب وجدان نگیرد، به خوبی مشغول بشود. «إن الله لا یهدی القوم الظالمین.»
من می خواهم برای جهاد علیه خوب بودن بی جهاد قیام بکنم، نه علیه بدی. بدی کجا بود؟ ولمان کن تو رو خدا. بدی زاییدۀ خوبانی است که تقلبی خوب هستند. آدم های گنه کار نتیجۀ بد بودن خوبانی است که تقلبی خوب هستند. چرا آدم های بد به شهدا که می رسند تواضع می کنند؟