«وَ الْمَرْوِیُّ عَنْ ابْنِ عَبَّاس قَالَ سَمِعْتُ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه و آله یَقُولُ: عَیْنَانِ لَا تَمَسَّهُمَا النَّارُ؛ عَیْنٌ بَکَتْ مِنْ خَشْیَةِ اللهِ...»[1] دو چشم است که هیچ گاه آتش به آن ها نمی رسد: چشمی که از خشیت الهی بگرید… )؛ بَکَتْ مِنْ خَشْیَةِ اللهِ.

آن هایی که بُکای مردم را ـ نعوذ بالله ـ امر غلطی می دانند، چه می گویند؟! این «بُکاء مِن خَشیَة الله» عمل انبیاء است. چه می گویند؟!
مسئلۀ بکاء بر سیدالشهداء المظلومین علیه السلام، این هم مثل بکاء از خشیة الله است. این هم همان اجر را دارد. قطره اش چقدر [فضیلت و اجر دارد]. بعضی می گویند: گریه چه فایده ای دارد؟ فایده اش این است که اتصال روحی انسان با خود سیدالشهدا علیه السلام و با حضرت رسول صلی الله علیه وآله و با خدا در ترقی است؛ با همین بکاء ها.[2]

***

بکاء[3] در مصائب اهل بیت علیهم السلام و به خصوص سیدالشهدا علیه السلام، شاید از آن قبیل مستحباتی باشد که افضل از آن نیست؛ یعنی افضل از آن در مستحبات نیست. «بُکاء مِنْ خَشْیَةِ اللهِ» (گریه از ترس خداوند) هم همین طور است که شاید افضل از آن نباشد. آیا صلات لیل[4] هم از همین قبیل است؟ آیا ممکن است در همین درجه باشد یا اینکه این ها مقدم بر صلات اللیل هستند؟
بکاء من خشیة الله و بکاء برای مصائب سیدالشهدا علیه السلام معلوم نیست عدیل[5] داشته باشد.[6]

پی نوشت:
[1] .«... و المروي عن ابن عباس قال: سمعت رسول اللّه صلی الله علیه و آله يقول عَينان لا تَمَسُّهُمَا النّار عَينٌ بَكتْ مِن خَشيَةِ اللّه وَ عَينٌ بَاتَت تَحْرُسُ في سَبيل اللّه...؛ ... و آنچه از ابن‌عباس روایت شده که گفت: از پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله شنیدم که فرمود: «دو چشم است که آتش آن‌ها را نمی‌سوزاند: چشمی که از ترس خدا گریسته باشد و چشمی که شب بیدار باشد و در راه خدا نگهبانی کند»؛ سنن ترمذی، ج۳، ص۹۶؛ المغنی، عبدالله‌بن‌قدامه، ج۱۰، ص۳۸۰؛ تذکرةالفقها، ج۹، ص۴۵۲؛ جواهر‌الكلام، ج‌۲۱، ص۴۰ و نیز نک: کنزالعمال، ج۳، ص۱۴۱.
[2] رحمت واسعه، چاپ۴، ص۲۷۰.
[3] .گریه.
[4] .نماز شب.
[5] مانند، همتا.
[6] رحمت واسعه، چاپ۴، ص۲۶۹.