هفتم [صفر] هم ولادت است، هم وفات. جمع بین این دو این است که [در مجلس‌ها] شخص، فضائل مولود را نقل بکند، و مصائب متوفای دیگر را هم نقل بکند. [این عمل] جمع بین حقَّین است. هم مصائب آن [امام] دیگر را نقل بکند، همین خودش عزاداری است. هم فضائل این مولود را نقل بکند، همین هم فرح‌آور است. ملاحظه فرمودید؟ جمعش همین است.

حالا کارهای دیگری باشد یا نباشد [فرقی نمی‌کند]. انسان همیشه می‌تواند به مؤمنین اطعام و احسان بکند. به هر غایتی که هست. هم در وفات می‌تواند احسان بکند، هم در ولادت می‌تواند احسان و اطعام بکند.