آيت الحق مرحوم حاج ميرزا علي قاضی طباطبائی درباره ماه هاي رجب، شعبان و رمضان فرمود:
هان! اي برادران عزيز و گراميم؛ آگاه باشيد! متوجّه و هشيار باشيد كه ما در قرقگاه زماني (ماه هاي رجب، شعبان و رمضان) داخل شده ايم!
و همان گونه كه در زمين هاي حرم بايد از محرّمات اجتناب نمود و ارتكاب يك سلسله اعمالي كه در جايي جرم نيست، امّا در حرم جرم محسوب مي شود، در اين ماه ها هم كه قرقگاه زماني محسوب مي شوند، چنين است و بايد با هشياري و مواظبت در آن وارد شد و به   همان نحو كه در قرقگاه مكاني كه حرم است، انسان به كعبه نزديك مي شود، در اين ماه ها هم كه قرقگاه زماني است، انسان به مقام قرب خداوند مي رسد. پس چقدر نعمت هاي پروردگار بر ما بزرگ و تمام است؟! و او هرگونه نعمتي را بر ما تمام نموده است.
پس حال كه چنين است، قبل از هر چيز، آنچه كه بر ما واجب و لازم مي باشد، توبه ايست كه داراي شرايط لازم و نمازهاي معلومه است۱ و پس از توبه، واجب ترين چيز بر ما، پرهيز از گناهان صغيره و كبيره است تا جايي كه توان و قدرت و استطاعت داريم!.
پس به راستي، هر كسي كه در صدد متذكّر شدن به ذكر حقّ و در مقام خشيّت از ذات اقدس حضرت حقّ متعال بوده باشد، مي تواند از راه مراقبه و محاسبه و معاتبه و معاقبه متذكّر گردد!.
پس از اين مرحله، با دل هاي خود، به خداوند رو آورده، بيماري هاي گناهانتان را معالجه و مداوا نمائيد و به وسيلۀ استغفار، بزرگي و سنگيني عيوب خود را كاهش دهيد و بپرهيزيد از اينكه حريم الهي را بشكنيد و پرده هاي حجاب را بالا زده، حرمت حرم را هتك نمائيد!
زيرا به راستي چنين شخصي در نظام تكوين بي آبرو و مهتوك است؛ گرچه خداوند كريم از روي كرمش، به حسب ظاهر، آبروي او را حفظ نمايد و همين جزاي اوست و نيازي به مجازات پروردگار ندارد!.
و امّا دستورالعمل اين سه ماه:
۱. بر شما باد به اينكه نمازهاي فريضۀ خود را با نوافل آنكه مجموعاً پنجاه و يك ركعت است، در بهترين اوقاتشان انجام دهيد و اگر نتوانستيد چهل و چهار ركعت آن را به جا بياوريد.
۲. و امّا در مورد نافلۀ شب، به خصوص بايد بدانيد كه: انجام دادن آن در نظر مؤمنان و سالكان حضرت معبود، از واجبات است و هيچ چاره اي جز به جا آوردن آن نيست.
۳. بر شما باد به قرائت قرآن كريم در نافله هاي شب! كه انسان را حركت داده، سير او را سريع مي نمايد و براي او بسيار مفيد است. پس تا مي توانيد در شب ها قرائت قرآن كنيد، زيرا قرائت قرآن شراب مؤمنان است.
۴. بر شما باد به انجام دادن اوراد و أذكاري كه هر يك از شما به عنوان دستور در دست داريد و بر شما باد به مداومت سجدۀ يونسيّه و گفتن ذكر يونسيّه: «لا إلهَ إلا أنتَ سُبحانكَ إني كُنْتُ مِن الظالمين۷» در سجده از پانصد تا هزار مرتبه.
۵. بر شما باد به زيارت مشهد اعظم، كه مراد   همان حرم مطهّر اميرمؤمنان (ع) و قبر نوراني آن بزرگوار است و نيز ساير مشاهد مشرّفۀ اهل بيت (ع) و مساجد معظّمه، مانند: «مسجد الحرام»، «مسجدالنّبي»، «مسجد كوفه»، «مسجد سهله» و به طور كلّي هر مسجدي از مساجد؛ زيرا مؤمن در مسجد، همانند ماهي است در آب دريا!
۶. هيچ گاه پس از نمازهاي واجب خود، تسبيحات حضرت صدّيقه (س) را ترك ننماييد؛ زيرا اين تسبيحات، يكي از انواع «ذكر كبير» شمرده شده است.
۷. يكي از وظايف مهم و لازم براي سالك إلي الله، دعا براي فرج حضرت حجّت (عج) در قنوت «وَتْر» است. بلكه بايد در هر روز و در همۀ اوقات و همۀ دعا ها، براي فرج آن بزرگوار دعا نمود.
۸. يكي ديگر از وظايف لازم و مهم، قرائت زيارت جامعه، معروف به «جامعۀ كبيره» در روز جمعه است.
۹. لازم است كه قرائت قرآن حتماً كمتر از يك جزء نباشد.
۱۰. تا مي توانيد بسيار به ديدار و زيارت برادران نيكوكار خود بشتابيد؛ زيرا به راستي آن ها برادراني هستند واقعي كه در تمام مسير، همراه انسانند و با رفاقت خويش، آدمي را از تنگنا ها و عقبات نفس عبور مي دهند!.
۱۱. به زيارت اهل قبور ملتزم باشيد؛ ولي نه به صورت مداوم و همه روزه (مثلاً در هفته، يك روز انجام بگيرد) و نبايد زيارت قبور در شب واقع گردد.

منبع: ماهنامه موعود شماره ۱۶۱
--------------------------------
پي نوشت ها:
۱. مقصود   همان دستور توبه اي است كه رسول خدا (ص) در ماه ذي قعده داده اند و در كتب ادعيه، مثل «مفاتيح الجنان» آمده و چهار ركعت نماز دارد.