در بین اصحاب کربلا هیچ فرد ضعیفی وجود ندارد. نوجوان سیزده ساله، لباس رزم می  پوشد و در مقابل آن همه دشمن با شمشیرهای برهنه می  رود با اینکه حالت جنگجوهای سابق و شمشیرهایشان ترسی داشته که هر کسی نمی  توانسته در مقابل آن ها دوام بیاورد. آن نوجوان در خطاب به دشمن می گوید:
امیری حسینٌ و نِعمَ الأمیر.[۱]
یک دوره تام و تمام الگو در همه زوایا در این مجموعه (اصحاب کربلا) هست و نهایتِ گذشت هم از سوی آن ها اجرا شده است. فقط کافی است انسان از هر جنس و شجره  ای باشد، یک مقدار توجه به این جریان برایش حاصل شود و خودش را یک جایی ببیند؛ یعنی دلش یک جایی بشکند، راهی پیدا کند و شروع به حرکت کند. بسیاری از این الگوهای پاک و مهذّب، افرادی مثل ما بودند و معصوم نبودند؛ ولی به سبب آن جوهره طلایی که داشتند، مورد عنایت قرار گرفتند و همراهی حضرت سید الشهداء علیه السلام رزق آن ها شد.
جریان حضرت سیدالشهداء علیه السلام  با مرکز دل و عواطف، ارتباط دارد و شاید هیچ جریانی از جریان های اهل بیت علیهم السلام این طور نباشد. گریه کردن بر حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها هم طهارت، هم تحمل و هم ثبات قدم می  خواهد؛ ولی «سفینه الحسین اسرع»؛[۲] کشتی امام حسین علیه السلام  همه را سوار می  کند.
این ارتباط و پیوند حاصل نمی  شود، مگر این که انسان، در طول شبانه روز یک بخشی را برای تأمل و تفکر برای جریان حضرت سید الشهداء علیه السلام و مطالعه مقتل بگذارد یا به گونه ای پیوندی برقرار کند. در این صورت به تدریج، دل می  شکند و بعد از آن، این پیوند نباید قطع شود.
——————————————
پی نوشت :
[۱]. مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج  ۴، ص۱۰۴.
 [۲] . ینابیع الحکمه، مقدمه ج۱، ص۳۰۲.
--------------------
منبع : بنیاد هاد