کی از جایگاه ها که مکرر برای انسان ها اتفاق می افتد، جایگاه زبیری است. جریان زبیر و فرزندش عبدالله و خدمات زبیر به رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم و امیرالمؤمنین علیه السلام، جریان کوچکی نیست.
ممکن است در مسلمان ها این گونه حوادثی زیاد پیش بیاید که فرزند انسان، ایمان او را از بین ببرد یا تنزّل دهد. این همه جا نمونه دارد.
در جریان زبیر دلیل عمده برای انحرافش همان جریان عبدالله بود.[۱] در جنگ جمل هم آنموقع که زبیر با صحبت با امیرا لمومنین علیه السلام از جنگ دست کشید و خواست برود، عبدالله آمد و به پدرش گفت: چه کار کردی؟ حیثیت ما را می بری؟ ما را سخره  عام و خاص مردم می کنی؟ قبائل عرب به ما می خندند و می گویند: زبیر به جنگ پشت کرد. زبیر گفت: علی چیزی را به یاد من آورد که روزگار از یاد من برده بود و در فکر فرورفت.[۲]عبدالله برای بازگرداندن پدرش هر کاری که توانست کرد؛ منتها دیر شده بود و جنگ را به پا کرده بودند. شعله جنگ را این ها برافروختند و ضربه شان را به امیرالمؤمنین علیه السلام زدند.
-------------
پی نوشت:
[۱]. عَنْ أَبِی بَصِیرٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَقُولُ: مَا زَالَ الزُّبَیْرُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ حَتَّى نَشَأَ ابْنُهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الزُّبَیْرِ، وَ لَقَدْ حَلَقَ رَأْسَهُ وَ هُوَ یَقُولُ: لَا نُبَایِعُ إِلَّا عَلِیّاً، قَالَ: وَ لَقَدْ أَخَذَ عُمَرُ سَیْفَهُ فَکَسَرَهُ بَیْنَ حَجَرَیْن‏ (الأصول السته عشر، ص۱۵۱).
[۲]. ر.ک: بحارالانوار، ج ۱۸، ص ۱۲۳.
--------------
منبع: بنیاد هاد