یک مبلغ دینی باید در عین خوش اخلاقی و جاذبه داشتن، جایگاه خود را در نظر داشته و سنگینی و متانت خود را زیر سوال نبرد.
پیامبر مکرم اسلام در مسیر تبلیغ با سوءاستفاده برخی از افراد لجوج و ناآگاه روبرو بود. «از آنها كسانى هستند كه پيامبر را آزار داده و مى ‏گويند: «او آدم خوش ‏باورى است!» بگو: «خوش‏ باور بودن او به نفع شماست.»[1] خداوند در آیه دیگری، ابهت پیامبر اسلام را برای همان افراد(منافقان) ترسیم می کند. «چون شما به سوى آنها بازگرديد قسم‏هاى مؤكد به خدا براى شما ياد كنند كه از آنها چشم ‏پوشى كنيد. از آنها اعراض كنيد.»[2] پیام این آیه برای مبلغین دینی این است که به تأسی از بزرگ مبلغ اسلام، نسبت به فرصت طلبان، واکنش مناسب نشان دهند. مثلا مبلغین دینی در روبرو شدن با افراد شبهه افکن و فرصت طلب(مخصوصاً در تبلیغ چهره به چهره)، باید در عین حال که رفتاری منطقی و عالمانه، همراه با مهربانی و نرمخویی در پیش گیرند، ابهت و سنگینی مطلوب را نیز داشته باشند تا ابهت و سنگینی آنها از طرف فرصت طلبان خدشه دار نشود.
یکی دیگر از مواردی که باید مبلغین دینی، نسبت به آن هشیار باشند؛، پرهیز از شوخی های بی مورد و حاشیه دار است که ابهت و متانت انسان را زیر سوال می برد. امام موسی کاظم(علیه السلام) خطاب به یکی از فرزندانش فرمود: «إِیاكَ وَ الْمِزاحَ فَإِنَّهُ یذْهَبُ بِنُورِ إِیمانِكَ؛ از شوخی [بی مورد] بپرهیز، زیرا كه شوخی، نور ایمان تو را می برد.»[3] به عبارت دیگر، باید گفت که شوخی بی مورد، هم نور ایمان را می برد و هم متانت و وقار انسان را.
سخن آخر اینکه؛ مبلغین دینی باید در امر تبلیغ در عین حال که خوش اخلاقی را سرلوحه کار خود قرار دهند، متانت و سنگینی خود را نیز حفظ کند.
-----------
پی نوشت:
1ــــ توبه/61.
2ــ توبه/95.
3ــ من لا يحضره الفقيه ،ج‏4 ، ص 408.