با توجه به فراونی یکدسته از شبهات در سفرهای تبلیغی طلاب و روحانیون، شایسته است که مبلغین همواره جواب آنها را آماده داشته باشند تا در سفرهای تبلیغی، به آنها استدلال کنند و از جوابهای حاشیه ای پرهیز کنند.
در داستان شکستن بتها توسط حضرت ابراهیم(علیه السلام) با بت پرستان، آن پیامبر الهی، با برهان و استدلال، بی ارزش بودن بتها را به بت پرستان فهماند و حتی آنها تا حدودی پی به بی ارزش بودن کار خود بردند.[1] به تعبیر دیگر، حضرت در جواب بت پرستانی که بتهایشان را  شکسته بود، می توانست بگوید: من از طرف خدا مامورم که بتها را نابود کنم و حساسیت آنها را دامن زند؛ ولی ایشان با استدلال به اینکه: تبر بر دوش بت بزرگ است پس او مقصر است، حساسیت آنها را به حداقل رساند و حتی آنها را تا حدودی به تامل وا داشت.
مبلغین گرامی نیز به تاسی از حضرت ابراهیم(علیه السلام) باید دست بر روی هدف اصلی بگذارند؛ مثلا در جواب به شبهات موسیقی مبتذل، باید نکات عیب و ضعف آن را بگویند؛ تا زمینه تامل و اندیشه بیشتر برای افراد فراهم آید.
فرض کنیم که افرادی نزد مبلغ می آیند و با حرفهای عامیانه(دلت پاک باشد) حرمت موسیقی مبتذل را زیر سوال می برند؛ باید مبلغ گرامی در اینجا بر این نکته عقلی تاکید کند که همین موسیقی که شما آن را بی تاثیر می دانید، آن را برای دشمن خود یک عیب قلمداد کرده و او را گناهکار و مطرب می دانید.
خلاصه اینکه، مبلغین باید موعظه حسنه[2] و برهان و استدلال مطلوب را در تبلیغ از یاد نبرند.
------------------
پی نوشت ها:
1ــ انبیاء/62 الی67
2ــ نحل/125: «ادع الی سبیل ربک بالحکمه و الموعظه الحسنه؛ با حکمت استدلال و پند نیکو به سوی پروردگارت بخوان.»