اصلاً خود معصوم(عليه الصّلوة و السّلام) به معنای چنگ زدن به حبل الله است و حبل خدا هم قرآن است.
اصلاً خود معصوم(عليه الصّلوة و السّلام) به معنای چنگ زدن به حبل الله است و حبل خدا هم قرآن است. لذا این که مولی الموالی(عليه الصّلوة و السّلام) فرموده اند: من قرآن ناطقم، گواه بر همین مطلب است.
حضرت فرمودند: «هُوَ الْمُعْتَصِمُ بِحَبْلِ اللَّهِ» معصوم کسی است که به ریسمان خدا چنگ زده، «وَ حَبْلُ اللَّهِ هُوَ الْقُرْآنُ» و ریسمان خدا (حبل الله)، قرآن است، «لَا يَفْتَرِقَانِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ» و این دو تا روز قیامت از هم جدا نمیشوند.
جالب است، این که حضرت در ابتدا بیان فرمودند: «حَبْلُ اللَّهِ هُوَ الْقُرْآنُ» و بعد فرمودند: «لَا يَفْتَرِقَانِ»، نشان می دهد که منظور از حبل الله، «هُوَ الْقُرْآنُ وَ الإِمامُ» بوده و این دو؛ یعنی معصوم(عليه الصّلوة و السّلام) و قرآن از هم جدا نمی شوند.
اصلاً خود معصوم(عليه الصّلوة و السّلام) به معنای چنگ زدن به حبل الله است و حبل خدا هم قرآن است. لذا این که مولی الموالی(عليه الصّلوة و السّلام) فرموده اند: من قرآن ناطقم، گواه بر همین مطلب است.
بعد حضرت توضیح می دهند: «وَ الْإِمَامُ يَهْدِي إِلَى الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ يَهْدِي إِلَى الْإِمَامِ» اصلاً کلّ قرآن برای این است که ما را به سوی امام بکشاند، همان طور که خود امام برای این است که ما را به سوی قرآن بکشاند.
یعنی تمامی  قرآن برای این است که ما امام شناس شویم. این که در اشعار می گویند: آیه آیه های قرآن در مورد حبّ مولی الموالی(عليه الصّلوة و السّلام) است، بیانگر همین مطلب است.
بعد حضرت ادامه میدهند: «وَ ذَلِكَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدِي لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ» و این سخن خداوند متعال است که این قرآن به آنچه درستتر است راهنمایی می کند و راه را می نمایاند. پس منظور از «هِيَ أَقْوَمُ» در این آیه، همان امام است .