پیامبر اکرم صلى الله عليه و آله فرمود:
 يا أبا ذَرٍّ، إذا سُئلتَ عن عِلمٍ لا تَعلَمُهُ فَقُل : لا أعلَمُهُ تَنجُ مِن تَبِعَتِهِ ، و لا تُفْتِ بما لا عِلمَ لكَ بهِ تَنجُ مِن عَذابِ اللّه ِ يَومَ القِيامَةِ [مكارم الأخلاق، ص: 460]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : اى ابوذر! اگر درباره چيزى از تو سؤال شد كه نمى دانى ، بگو : نمى دانم، تا از پيامدهاى آن خلاص شوى و درباره آنچه نمى دانى فتوا مده، تا از عذاب خدا در روز قيامت نجات يابى.
در اسلام به علم آموزی و فراگیری علم تاکیدات بسیاری شده است، اما از اینکه کسی حرفی را بدون علم و یقین بزند، پرهیز شده است و بیشتر توصیه شده است که اگر جواب سوالی را نمی دانیم، از دیگران بپرسیم؛ لذا معروف است که می گویند: ندانستن عیب نیست، نپرسیدن عیب است.
گاهی بعضی از طلاب  ابا دارند که بگویند مثلا جواب فلان سوال را نمی دانیم، و این خودش باعث به وجود آمدن بسیاری از مشکلات است و باعث می شود بعضا جواب سوالی را اشتباه بگوییم و بعدا هم به خاطر خجالت و یا هر دلیل دیگری پاسخ درست را منتقل نکنیم، لذا توصیه می شود اولا باید دامنه علمی خود را گسترش دهیم و دوما در مواردی که جواب سوال را نمی دانیم، به صراحت بگوییم، نمی دانیم و یا بعدا پاسخش را می دهیم، لذا حضرت علی علیه السلام یکی از نشانه های عالم را، عدم پاسخ در هنگام نداستن می دانند و می فرمایند: لا يَستَحيِي العالِمُ إذا سُئلَ عمّا لا يَعلَمُ أن يَقولَ : لا عِلمَ لي بِهِ [المحاسن، ج‏1، ص: 9] عالم هر گاه از او سؤالى شود كه پاسخش را نمى داند، از اين كه بگويد : «پاسخش را نمى دانم» ، شرم نمى كند.