شاید برخی افراد که ادعای کمک به خلق خدا و از این قبیل سخنان دارند، به ظرفیت ماه مبارک رمضان برای کمک به نیازمندان چندان توجه نکنند.
خدای بزرگ در قرآن می فرماید: «و بر آنان كه روزه گرفتن طاقت ‏فرساست، طعام دادن به يك نيازمند [به جاى هر روز] كفاره آن است. و هر كه به خواست خودش افزون بر كفاره واجب، بر طعام نيازمند بيفزايد، برايش بهتر است.»[1] مطابق این آیه، کسانی که روزه گرفتن برایشان مشقت دارد(سالخوردگان) باید به ازای روزه نگرفتن به نیازمندان کفاره بدهند. بدون شک کفاره دادن در راستای کمک به خلق خداست. اما آیا افراد مدعی کمک به خلق خدا، از این آیه استقبال می کنند و یا...؟
مورد مهم و واجب دیگری از کمک به خلق خدا در ماه مبارک رمضان، زکات فطره است که در آستانه ی آن روز قرار داریم. جدای از این دو مورد مهم، موضوع افطاری دادن به نیازمندان و انفاقات مستحبی، مصادیقی از کمک به خلق خدا هستند.
یک قاعده مهم: اگر افرادی که ادعای کمک به خلق خدا را دارند، به مواردی از احکام الهی که در مورد کمک به نیازمندان است توجه ندارند(کفاره روزه، زکات فطره، خمس و زکات و...)، این آیه از قرآن خطاب به آنان است. «و آنان كه اموالشان را از روى ريا و خودنمايى به مردم انفاق مى ‏كنند، و به خدا و روز قيامت ايمان ندارند [شيطان همدم آنان است‏]. و هر كس شيطان همدم او باشد بى  ‏ترديد بد همدمى است.»[2]
واقعیت این است افراد مدعی کمک به خلق خدا، اگر هم در ادعای خود صادق باشند، کمک کردن آنها برای کسب وجهه بین مردم و عواملی از این دست است و کمک کردن آنها شاید در این دنیا دستاوردی برایشان به همراه داشته باشد، اما در قیامت بهره ای ندارند.
----------------
پی نوشت:
1ــ بقره/184
2ــ نساء/38