خداوند قدرت عظیمی در دل اتم آفریده که مسلما اگر در راه تولید و صنعت و خدمت به انسان به کار گرفته شود مفید است ولی اگر از آن بمب های خانمان سوز ساخته شود مضر است.

پرسش: چرا انسان با صفات بد به دنیا می آید بعضی صفات بد از بچگی با انسان همراه است؟
پاسخ:
در مجموع آیات قرآن که می نگریم می بینیم که خداوند انسان را جانشین خود در زمین خوانده و او را شایسته مقام قرب خود می شمارد و به او کرامت بخشیده و با قدرت اختیاری که به او داده زمینه صعود و برتری او را نسبت به فرشتگان الهی ایجاد کرده است. خداوند به انسان راه و چاه را نشان داده و این انسان است که می تواند با اختیار خود یکی را انتخاب کند. در سوره تین آیه 4 می خوانیم: لقد خلقنا الانسان فی احسن تقویم یعنی ما انسان (کل خلقت انسان) را به بهترین صورت و ساختمان آفریدیم.
غرایز و صفات در انسان آفریده شده تا بالقوه وسیله تکامل و ترقی و سعادت او محسوب شوند. این صفات به خودی خود بد نیستند بلکه اگر در مسیر انحرافی از آن استفاده شود مایه بدبختی و شقاوت می شوند. مثلا حرص در وجود انسان اگر در راه علم و حفظ ناموس و فرزند به کار گرفته شود بسیار خوب است اما اگر این صفت در راه مال اندوزی و مادیات خرج شود بد است. خداوند قدرت عظیمی در دل اتم آفریده که مسلما اگر در راه تولید و صنعت و خدمت به انسان به کار گرفته شود مفید است ولی اگر از آن بمب های خانمان سوز ساخته شود مضر است.( تفسیر نمونه، ج25، ص30)
پس صفات یاد شده زمینه هستند و این ما هستیم که با تربیت، با اراده، با انتخاب دوست و همسر و محل زندگی، آن را شکل می دهیم. فطرت سالم و وجدان، کتب آسمانی و پیامبران الهی برای جهت دادن به این نیروها آمده اند.
همه انسان ها حبّ ذات (دوستدار خود) دارند. این صفت از بچگی با آنهاست. حبّ ذات اگر در جهت مثبت به کار گرفته شود سبب حفظ انسان از خطرها، حفظ انسان از تشنگی و گرسنگی و جهل و... می شود اما اگر در جهت منفی استفاده شود سبب غرور، تکبر، خود پسندی و... می شود. البته برخی از صفات جنبه ژنتیکی و هورمونی دارند به عنوان مثال عدم تنظیم غده تیروئید سبب نابسامانی در برخی صفات انسان می شود. مثلا فرد پرخاشگر می شود، زود رنج می شود، گوشه گیر می شود و... بنابراین توجه به سلامت روح و جسم، تربیت، تعلیم، انتخاب محیط زندگی، دوست و.... تأثیر زیادی در رشد صفات خوب یا بد دارد. یا بعضی صفات به صورت ژنتیکی به ما منتقل می گردند. اما اینها به معنی سلب اختیار ما در تغییر اخلاق خویش نمی باشد.