اسوه صبر

امام حسن مجتی (علیه السلام ) اسوه صبر بود ایشان در جامعه اسلامی از دوران کودکی که ماجرای کوچه بنی هاشم پیش آمد وقتی هم به امامت هم رسید یارانش  ایشان را تنها گذاشتند به معاویه ملحق شدند و حتی در خانواده خودش هم مورد آزار و اذیت قرار گرفت همه این استقامت ها نشأت گرفته از آموزه دینی بود که یکی از این آموزه صبر و حلم است .

در روایتی است  شخصی از امام حسن مجتبی (ع) پرسید: حلم چیست؟ فرمود: «کظم الغیظ و ملک النفس[1]  فرو بردن خشم، و تسلط بر خویشتن است 
بلی روش حضرت در مصیبت ها  صبر پیشه گرفتن بود بلکه بهتر از حلم وصبر  به فرموده قرآن بدی را با خوبی جواب می داد وآن آیه این است که خداوند می فرماید: «. . . ادفع بالتی هی احسن فاذا الذی بینک و بینه عداوة کانه ولی حمیم[2]; ناپسندی را با نیکی دفع کن، که ناگاه خواهی دید همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است .
نتیجه این صبر هدایت انسان ها به سوی حقیقت و راستی و پاکی بود آن داستان مشهور که مرد شامی آمد به حضرت فحاشی کرد اما حضرت در مقابل فرمودند ای مرد شامی گرسنه ای ، تشنه ای . مشکلی دارید.
 ما ها که پیرو و شیعه امام حسن (ع) هستیم باید به ایشان تاسی و اقتداد کنیم تا از شیعیان واقعی محسوب بشویم مثلا در خانواده یک حرف درشتی به ما بگویند باید حلیم . صبور باشیم نه زود عصبانی شویم بلکه روش امام حسن(ع) که حلم بود پیش بگیریم .

صبر کن بر تلخکامی ها که آخر روزگار                       چشمه سار نوش سازد بوسه گاه نیش را   

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر                               آری شود ولیک به خون جگر شود