بسم الله الرّحمن الرّحیم

گلشن، امام زمان(علیه السلام) است «السَّلَامُ عَلَى رَبِيعِ الْأَنَامِ»[1] سلام بر تو ای بهار انسانها!

کی می شود به بهار درون برسیم؟ کی می شود درون ما سبز و گلشن شود؟

چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست
روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم

جاذبه های دنیا ما را مشغول کرده است. رفقا چقدر به یاد امام زمان(علیه السلام) هستیم؟ حضرت چقدر در زندگی ما سایه انداخته است؟ عجب خود را به بازی گرفته ایم!

أمیر المؤمنین(علیه السلام) در روایتی می فرمایند:
«لَوْ حَفِظْتُمْ‏ حُدُودَ اللَّهِ‏ سُبْحَانَهُ‏ لَعَجَّلَ‏ لَكُمْ‏ مِنْ‏ فَضْلِهِ‏ الْمَوْعُود»[2]
اگر حدود خدا را رعایت کنید او هم در محقق کردن آنچه به شما وعده داده، تعجیل می کند.
 یکی از وعده های خدا، ظهور امام زمان(علیه السلام) است. اگر حافظ حدود خدا شوید، حضرت می آید و مهمانتان می شود.

حقیقت این است که ما همه محتاج او هستیم. چهارده قرن از صدر اسلام می گذرد و همچنان در حق اهل بیت(علیهم السلام) ظلم می شود. ما منتظریم تا ندای «بقیۀالله» را بشنویم که می فرماید: «أنا بقیۀ الله»

اندرآ در باغ تا ناموس گلشن بشکند      ز آنک از صد باغ و گلشن خوشتر و گلشن تری
تا که سرو از شرم قدت قد خود پنهان کند          تا زبان اندرکشد سوسن که تو سوسن تری

تمام اسرار عالم در دست اوست. او سرّ الله أعظم است. برخی اهل معرفت[3] در این مورد فرموده اند: «لن يخرج المهدى حتى يسمع من شراك نعله‏ أسرار التوحيد»

از بند کفش او اسرار توحید خدا نمایان است! بشر به این معلم نیاز دارد.

افسوس که عمری پی اغیار دویدیم     از یار بماندیم به مقصد نرسیدیدم
سرمایه زکف رفت تجارت ننمودیم        جز حسرت و اندوه متاعی نخریدیم
ای حجت حق پرده زرخسار برافکن     کز هجر تو ما پیرهن صبر دریدیم
شمشیر  کجت راست کند قامت دین را    هم قامت ما را که زهجر تو خمیدیم

منبع: پایگاه  فروغ توحید
....................................................
[1]. بحار الأنوار، ج‏99، ص 101.
[2]. غرر الحكم و درر الكلم، ص: 568.
[3]. شيخ سعد الدين حموى، شيخ محمود شبسترى و محقق لاهيجی به نقل از شرح مقدمه قيصرى/ سيد جلال الدين آشتيانى/ ص 734.