روز دهم ذی الحجه که روز عید قربان است و سنّت است كه دعا بخواند در وقت قربانی. چنان كه به سند صحيح از حضرت صادق عليه السّلام منقول است كه چون قربانى را بخرى، روى آن را به قبله كن و در وقت نحر يا ذبح بگو:

(وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِيفاً)[1] مُسْلِماً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ،

رو گردانيدم به طرف كسى كه آفريدۀ آسمان ها و زمين است، خداپرست و مسلمان و از دوگانه پرستان نيستم.

 (إِنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ لا شَرِيكَ لَهُ وَ بِذلِكَ أُمِرْتُ)[2] وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ،

به راستى نمازم و عبادتم و زندگى ام و مرگم براى خداست كه پروردگار عالميان است، شريك نيست براى او و به اين دستور داده شده ام و من از مسلمانانم.

اللَّهُمَّ مِنكَ وَ لَكَ بِسْمِ اللَّهِ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ.[3]

خدايا! از تو و براى توست، به نام خدا، و خدا بزرگ است.

دعا هنگام قربانی کردن در عید قربان
پس نحر يا ذبح بكند و بگويد:
اللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنِّي.
خدايا از من قبول فرما.
و فرمود كه تا نميرد سرش را جدا مكن و چون پوست بكند سنّت است كه يك حصه را خود و اهل خانه اش بخورند و بهتر آن است كه خود به آن افطار كند و يك حصه را براى همسايگان به هديه بفرستد و اگر پريشان باشند بهتر است و يك صحه را به فقرا و سؤال كنندگان بدهد و اگر اكثر را تصدّق كند بهتر باشد و سنّت است كه پوست و كله و جميع اجزاى حلال آن را تصدّق كند و تصرّف نكند و به قصاب ندهد مگر آن كه قصاب پريشان باشد و به تصدق به او بدهد.
و در حديث صحيح وارد شده است كه پوستش را مى تواند دباغت كند و بر روى آن نماز كند و بنشيند.
و اگر گوسفند يافت نشود سنّت است كه قيمت وسطش را تصدّق كند.
و اگر يك حيوان براى خود و عيال خود بكشد كافى است و اگر يكى از براى خود و يكى از براى عيال خود بكشد بهتر است و اگر به عدد عيال بكشد ثوابش بيش تر خواهد بود و از براى پدر و مادر و اولاد و خويشان كه مرده باشند قربانى كردن خوب است و اگر از براى حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و ائمّۀ عليهم السّلام قربانى كند ظاهرا خوب است.
و منقول است كه حضرت رسول دو گوسفند قربانى كردند و در اوّل فرمودند كه خداوندا! اين از من و از هركه قربانى نكرده است از اهل بيت من، و در دويّم فرمودند: خداوندا! اين از من و از هركه قربانى نكرده است از امّت من. حضرت امير المؤمنين عليه السّلام هرسال اوّل يك گوسفند قربانى مى كرد و مى فرمود خداوندا! اين از پيغمبر توست، پس يك گوسفند ديگر از براى خود قربانى مى فرمود.
و اگر جمعى قادر نباشد كه هريك قربانى جدا بكنند جايز است كه با يك ديگر شريك شوند تا هفت نفر بلكه هفتاد نفر. حق تعالى فرموده است كه خدا را ياد كنيد در ايّام معدودات يعنى در روزى چند شمرده شده.

پی نوشت:
[1] سوره انعام، آیه 79.
[2] سوره انعام، آیه 162-163.
[3] اقبال الاعمال ص 450.