مثلا در شهادت استاد مطهری که تسلیت و تبریک می گوییم یکی از حکمتهایش این است که تسلیت به این خاطر است كه جامعه علمی و انسانی، یك انسان دلسوز، فداكار و دانشمند را از دست داد كه جایگزین كردن او كار ساده ای نخواهد بود، چه سرمایه ها و چه وقتها باید صرف شود تا شخصیتی مثل شهید مطهری تربیت یابد. زیرا مرحوم شهید مطهری از جهات علمی و عملی یك انسان به كمال رسیده و كارآمد بود.

اما از جهتی این شهادت، مایه تبریک است چرا كه این شهادت گرچه فقدانی برای ما و جامعه ما به وجود آورد لكن خود این فقدان در مَثَل مانند زكاتی است كه در مالی صورت می گیرد، ظاهرش فقدان است اما مایه رشد و نمو خواهد شد، وقتی استاد مطهری به شهادت رسید، مردم، جامعه، حوزه و دانشگاه فهمیدند كه چه شخصیتی را از دست دادند، جایگاه او را بهتر شناختند، گاهی خون است كه روشنگری و احیا می كند و صاحب خود را جاودانه می كند. لذا با رفتن جسم ظاهری ایشان، شخصیت و اندیشه های والای استاد بیشتر جلوه كرد و موثرتر واقع شد.