درجه حساسيت ايشان با همه تخصص هاي فلسفي، عرفاني و علوم مربوطه اي كه دارند نسبت به وحي و تعالیم وحی بسیار بالاست و این را بيشتر براي افرادي عرض مي كنم كه گمان مي كنند كساني كه به طرف فلسفه و عرفان و تخصص هاي مربوطه رفت ديگر مسائل مربوط به وحي و شرع و مكتب ولايت و اين موارد در اينگونه افراد كمرنگ جلوه مي كند.

ايشان مي فرمود اگر ما فرض كنيم تمام بني نوع انسان بشوند فارابي، تمام بني نوع انسان بشوند بوعلي، تمام بني نوع انسان بشوند ملاصدرا و ميرداماد و انيشتين و افلاطون و سقراط، در اين فضا اگر پيامبر بيايد و مبعوث شود اين آيه باز صادق است كه «هو الذي بعث في الأميين رسولاً.»

هر چه هستند و هر كه هستند در برابر آن كسي كه وحي مي آورد امي و بي سواد هستند. اين چه ارزيابي دقیق دقیق و حسّاس نسبت به وحی است که یک فيلسوف و يك عارف دارد.

چقدر بي معرفت هستند و چقدر كم معرفت و فاقد معرفت هستند كساني كه مي گويند اگر شخص به طرف عرفان و فلسفه برود ديگر تعالیم وحی در ذهن شان ضعيف و كمرنگ جلوه مي كند.

اتفاقاً قضیه برعکس است چون حقایق برای چنین کسی روشن تر مي شود حقايق را كه بر اساس حق و صدق به دست ما رسيده است بهتر مي گيرند و بهتر مي فهمند.

اصلاً  اينگونه علوم براي تقويت هاضمه من و شما است. براي توسعه دين من و شما است. هر چه دين ما توسعه اش بيشتر شود و هاضمه ما قوي تر شود اين لقمه هاي وحياني را بهتر مي گيريم و بهتر هضم مي كنيم و بهتر مي فهميم.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی حضرت استاد حسن رمضانی.