توحید افعالی که در علم کلام مورد بحث قرار گرفته، معنایش این است که انسان همه کارها را مستند به خدا بداند و این که کس دیگری کاره ای نیست. به عبارتی حضرت احدیت مخزن فیوضات است که در قرآن می فرماید: «و إن من شیء إلا عندنا خزائنه و ما ننزّله إلا بقدر معلوم»؛ (حجر/21) اگر برای توحید افعالی بخواهیم مثالی بزنیم می توان گفت که آن مانند نیروگاه و کارخانه مرکزی توزیع برق است که تمام نورهای خانه و شهر از آن جا برق می گیرند، لکن باید دانست از آن جایی که مصرف کنندگان کوچک و ضعیف توان استفاده مستقیم از برق کارخانه را ندارند، لذا برای آن ها ترانس قرار می دهند تا برق کارخانه پس از ضعیف شدن به دست مصرف کننده برسد. در عالم خلقت نیز خداوند برای رساندن فیض خود به مخلوقات، صاحبان عصمت و ائمه معصومین  علیهم السلام را قرار داده و لذا اگر چیزی خواستی بگیری، باید به واسطه ولایت بگیری.
عنایتی که از طرف حضرت حق به عالم وجود می شود، لحظه به لحظه توسط واسطه های عالم یعنی پیغمبر اکرم و حضرات معصومین از امام علی  علیه السلام تا وجود مبارک حضرت بقیة الله الاعظم، افاضه می شود. سپس از ناحیه ایشان به موجودات دیگر منشعب می شود. ولایت در حقیقت واسطه میان خالق و مخلوق، فیاض و مستفیض می باشد؛ لذا در قرآن و روایات ولایت به آب تشبیه شده، از جمله این آیه که می فرماید: «قل أرأیتم إن أصبح ماءکم غوراً فمن یأتیکم بماء معین»؛ در روایت هم آمده است که «لو بقیت الارض یوماً واحداً بلا امام منّا لساخت الارض بأهلها»؛ یعنی اگر زمین یک روز بدون یکی از ما اهل بیت باقی بماند، حتماً ساکنین خود را در خودش فرو می برد. امام چنین قدرت و ولایتی دارد که البته این قدرت از ذات امام نیست، بلکه خدا این چنین قدرتی را به ایشان داده است.
این مقامات مخصوص امام علی و اولاد مطهرش تا حضرت بقیة الله الاعظم  علیهم السلام است. ولایت کلیه دارند، و جمیع عالم وجود به اذن الله به فرمانشان است. در این جا جایگاه توسل و تضرع به درگاه ائمه معصومین بهتر آشکار می شود.

زندگی ساده روش معصومین بود
اهل بیت با تمام کمالاتشان زندگی خیلی ساده ای داشتند و مشهور است که فرش  خانه شان پوست گوسفند بود. حضرت زهرا  سلام الله علیها می رفتند با مشک از بیرون آب می آوردند تا بتوانند زندگی کنند. آن بزرگواران در عین حال که ثروت داشتند، ولی به فکر فقرا بودند و خودشان طبق برخی از نقل ها گرسنه می خوابیدند. حضرت امیرالمؤمنین می فرمایند: آیا سزاوار است من که امام مسلمین هستم سیر بخوابم و یک نفر از امت من گرسنه بخوابد؟! این علی است. ولایت کلیه هم دارد، اما زندگی اش این گونه ساده است. ما که از پیروان آن حضرت هستیم باید یک مقداری از ایشان پیروی کنیم و شبیه ایشان باشیم، فقط «یا علی» گفتن هنر نیست، عمل کردن به فرمایشات علی  علیه السلام هنر است.

چاره ای برای کاستی ها
هر عملی که مخالف حق است، گناه کبیره محسوب می شود، هرچند خود آن مخالفت کوچک باشد. باید حساب کنی که مخالفت چه کسی را کرده ای؟ این مهم است، به ظاهر ممکن است گناه کوچکی مرتکب شده باشی، اما مخالفت حق کرده ای و آن بزرگ است. پس طبق فرمایش بعضی بزرگان، همه گناهان، کبیره هستند. در روایتی پیامبر اکرم  صلی الله علیه وآله وسلم خطاب به ابوذر غفاری  رحمة الله علیه به همین مطلب اشاره فرمودند: «یا أباذر لا تنظر إلی صغر الخطیئة و لکن أنظر إلی من عصیته»؛ (مکارم الاخلاق/460)
حالا باید برای این گناهان یک فکری کرد. شما الحمدلله وضعتان خوب است لکن من هم یک فکری کرده ام، گفتم: خدایا خودت وعده دادی که «التائب من الذنب کمن لا ذنب له» کسی که از گناه توبه کند، مانند کسی است که اصلاً گناهی نکرده است.
در قرآن نیز آمده: «إلا من تاب و آمن و عمل عملاً  صالحاً فاولئک یبدّل الله سیئاتهم حسنات و کان الله غفوراً  رحیماً»؛ (فرقان/70) منظور این که گناهان ما زیاد است، ولی با یک توبه، یک انابه، یک نفهمیدم و یک غلط کردم، سفره تمام این ها برچیده می شود؛ مخصوصاً وقت سحر که سفره رحمت الهی پهن است. آن موقع شروع کن به دعا کردن، توسل به معصومین، اول به یاد امام زمان  عجل الله تعالی فرجه الشریف باش، برای رفع گرفتاری مسلمانان دعا کن، پس از آن هرچه می خواهی برای خودت دعا کن که خودش وعده داده، مستجاب است و حضرت حق خلف وعده نمی کند.
خداوند به همه ما توفیق ترک همه گناهان و انجام همه واجبات را عطا بفرماید.
-------------
منبع: افق حوزه