دور شدن ما از حرزها و ادعیه ‏ای که اهل بیت علیهم السلام فرموده اند، ضررهای زیادی به ما وارد می کند. اهل بیت علیهم السلام بسیار سفارش می‏ کردند که بعد از نماز، تعقیبات، دعاها و حرزها را بخوانید که برای همسر، فرزند‏ و زندگی‏ شما مفید است.[۱]
بعضی از دشمن‏ هایی که ما داریم، دیده نمی‏ شوند؛ آن ها شیاطینی هستند که در بعضی از خانواده ها می آیند. باید انسان زندگی خود را با دعاها و حرزهای اهل بیت علیهم السلام مصون کند؛ مخصوصا دختربچه‏ های کوچک را که بخاطر لطافت زیاد، لطمه زیادی می ‏خورند و گاهی در طول زندگی‏شان مشکلاتی پیدا می‏ شود. گاهی اولاددار نشدن‏ و مشکلاتی که در ازدواج پیش می ‏آید، از عوارض ورود شیاطین است. حرزهایی که خوانده می‏ شود یک نوع محافظتی در زندگی و کار انسان ایجاد می کند.
رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلّم برای حسنین علیهما السلام دعا می‏ نوشتند.[۲] اهل بیت علیهم السلام نیز دعا می‏ نوشته ‏اند.[۳]
این که انسان برای نوشتن دعا اجازه داشته باشد، بحث دیگری است؛ اما بحث در خواندن آن ادعیه است که ترک آن سزاوار نیست. انسان باید این اعتقاد را داشته باشد که اسامی اهل بیت علیهم السلام را بنویسد و در جیب خود بگذارد تا قلبش آرام بگیرد و گاهی نوشتن آن اسامی را تجدید کند.
اگر مرتبه ایمان انسان بالا برود و روحیه اش سبک شود، عالم مجردات را حس می کند. مؤمنانی هستند که مانند ملائکه هستند. اگر نفسی قدسی شد، از برکاتی که ملائکه می آورند، بی نصیب نیست. در روایتی ذکر شده است که وقتی امری تو را محزون کرد در سجده بگو: «
یَا جَبْرَائِیلُ‏ یَا مُحَمَّدُ یَا جَبْرَائِیلُ‏ یَا مُحَمَّدُ اکْفِیَانِی مِمَّا أَنَا فِیهِ فَإِنَّکُمَا کَافِیَانِ وَ احْفَظَانِی بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِنَّکُمَا حَافِظَانِ».[۴]
در بعضی ادعیه دارد: «یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُ‏ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ اکْفِیَانِی‏ فَإِنَّکُمَا کَافِیَانِی یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَانِی یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ احْفَظَانِی فَإِنَّکُمَا حَافِظَانِی».[۵]
در عبارت اول، استمداد از جبرائیل و رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم گرفته شده و در عبارت دوم از رسول خدا و امیرالمؤمنین صلوات الله علیهما. این دو عبارت، قابل جمع است؛ زیرا حضرت جبرائیل، ششمین نفر از اصحاب کساء است.
—————————————————————————
[۱]. اصول الکافی، ج‏۲، ص۲۴؛ مهج الدعوات و منهج العبادات، ص  ۱۹.
[۲].  مصباح  کفعمی، ص۲۲۰.
[۳].  مصباح  کفعمی، ص۲۲۰ و ۲۲۱.
[۴]. مهج الدعوات، ص۳۳۲. 
[۵]. وسائل الشیعه، ج ۸، ص ۱۸۵.

منبع : بنیاد هاد