بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین ...
اللهم کن لولیک الحجة ابن الحسن ...
---------------------------------------
امام حسین که از مکه به سمت کربلا حرکت کرد، قدم به قدم آیه هایی را می خواند که آیه های هشدار دهنده بود.
------------------------------------------------
1- قیام بر اساس بصیرت و آگاهی
آیاتی که امام حسین (علیه السلام) در راه کربلا تلاوت فرمودند.
«أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى‏ بَصیرَة» (یوسف/108)
«أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَنی‏» (یوسف/108)
یعنی من بصیرت دارم. می فهمم چه می کنم. اینطور نیست که من رفتم مثلاً حکومت تشکیل بدهم، نشد. باختم شهید شدم. حالا گاهی وقت ها یک افرادی یک کاری می کنند، وقتی می گوییم: به چه دلیل؟ می گوید: والله نمی دانم. یا می گوید: آقای من گفته است. نیاکان ما گفتند. آداب و رسوم ما است.
حضرت قاسم یک بچه ی سیزده ساله پسر امام حسن مجتبی می گوید: مرگ از عسل شیرین تر است.  مگر می شود برای یک بچه ی سیزده ساله مرگ از عسل شیرین تر باشد؟ این چیه؟ این یک سیاست مدار، متدین، عارفی است که می گوید: هستی برای بشر،! آنوقت این بشر دستش در دست یزید باشد. مرگ بر این زندگی! ابر و باد و مه و خورشید و فلک برای بشر، آنوقت خداوند دست بشر را در دست یزید بگذارد. اگر بنا باشد حکومت دست بنی امیه باشد، اصلاً زیر خاک باشیم بهتر است. مرگ از عسل شیرین تر است. این یک تحلیل سیاسی است. «أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى‏ بَصیرَة» می فهمم.
---------------------------------------------------
اگر بنا باشد این درآمد همراه با گناه باشد، من نان خالی می خورم و روی گونی زندگی می کنم، این غذا و این قالی ابریشمی را با این گناه نمی خرم. خیلی باید انسان متدین باشد، ما گاهی وقت ها مثلاً می گوییم: اگر امر به معروف کنیم، نهی از منکر کنیم، مشتری مان از دست ما درمی رود. حالا این را بگذار یک سودی از این ببریم، ولو این خانم هرطور می خواهد باشد، این مرد هرطور می خواهد باشد. ما گاهی وقت ها برای فروش یک قرقره، گاهی برای فروش یک آدامس، گاهی برای فروش یک صابون و یک تاید و یک سطل ماست، بدترین منکر در مغازه ی ما می شود، ولی می گوییم: اگر به او بگوییم، نان ما قطع می شود. یعنی مثلاً من باید 50 تومان از این سود ببرم، نمی برم. خیلی وقت ها ممکن است انسان تحصیلات عالیه هم داشته باشد، تحصیلات حوزوی و دانشگاهی، اما در عین حال ببیند یک خرده رفاهش لق می شود، می گوید: نه رفاهم باشد، هرچه گناه شد، شد! این پسر خوشگل تر است. این را قبولش کنید. این دختر خوشگل تر است. ولو پسر نماز نمی خواند، دختر هم پدرش مشروبات الکی می خورد. عوضش یک خرده خوشگل تر است. این خانه قشنگ تر است. ولو خوب این خانه قشنگ است ولی همه ی همسایه ها تو را می بینند. انگار کنار کوچه زندگی می کنی. حفاظ ندارد. ما گاهی وقت ها یک دختر و پسر زیبا، یک درآمد بیشتر، یک رفاه بیشتر، یک ذره زندگی ما رفاه باشد از رفاه نمی گذریم. ولو صد تا گناه بکنیم. اما این قاسم می گوید که: خدا هستی را برای چه آفرید؟ «خَلَقَ لَکُم‏»، «سَخَّرَ لَکُمُ»، «مَتاعاً لَکُم‏» ابر و باد و مه و خورشید و فلک برای بشر است. بشر برای این که راه خدا را برود. اگر حکومت دست بنی امیه باشد که مردم راه خدا را نمی روند. پس مرگ از عسل شیرین تر است. این بصیرت است. بصیرت است.
---------------------------------------------
یک وقت یک کسی جمکران می رود، یا توجه به امام زمان می کند، روی عشق حضرت مهدی. یکوقت چون کارش گیر کرده می گوید: یا صاحب الزمان! یکوقت یک کسی نماز می خواند، روی عشق به خدا، روی معرفت خدا! یکبار هم چون کارش گیر کرده است نماز می خواند. اینها شناخت ها فرق می کند. «أَدْعُوا إِلَى اللَّهِ عَلى‏ بَصیرَة» فرمود: من می فهمم چه می کنم. وگرنه آدم حاضر باشد خواهرش اسیر شود. علی اصغر روی دستش تکه تکه شود؟ گلویش پاره شود؟ علی  اکبرش جلوی چشمش شهید شود. این همه زجر برای چه؟ می گوید: بصیرت دارم. اینطور نیست که رفتیم گیر کردیم چاره ای نداشتیم. رفتیم گیر کردیم نیست. دارم به طرفش می روم. اصلاً سختی ها را قبول می کنند. باید زیر سم اسب بروم، تا مردم بفهمند که این حکومت بنی امیه حکومت به درد بخوری نیست. باید من تکه تکه شوم تا مردم غیرتشان به جوش بیاید. پسر پیغمبر را کشتند، غیرتشان که به جوش آمد، مرگ بر بنی امیه، مرگ بر بنی امیه شروع شود، کم کم بنی امیه سقوط کند. بعد امام باقر و امام صادق بیایند معارف اسلام را بگویند. بصیرت دارم. می دانم چه می شود.
-------------------------------------------------------------
2- رفعت نام و نشان امام حسین(علیه السلام)
قرآن می فرماید:
«وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ» (شرح/4)
این برای پیغمبر است. هیچ قبری را 17 بار شخم نزدند. مگر قبر امام حسین! و هیچ قبری به اندازه ی قبر امام حسین عاشق ندارد. حتی مکه می آید می گوید: خدایا کربلا قسمت من کن. هرجا می روی کربلا می گوید. با هر آبی که می خوریم. سلام بر حسین! به ما گفتند: 17 رکعت نماز بخوان هر رکعت نماز دو تا سجده دارد. در هر سجده پیشانی ات را روی خاک بگذار.و بهترین خاک خاک کربلا است. یعنی حسین فراموش نشود. این خیلی مهم است. لب زدن به هر خاکی حرام است. ولی می گویند: نوزاد که به دنیا آمد، با خاک امام حسین لبش را کام بگیر. یعنی اولین چیزی که به لب نوزاد می مالی خاک امام حسین باشد. در قبرش می گذاری، صورت مرده را روی خاک امام حسین بگذار. در هر شب جمعه السلام  علیک یا اباعبدالله! با هر آب خوردنی، با هر نمازی، در هر شب جمعه ای، شب قدر برای امیرالمومنین است. زیارت امام حسین! شب عید قربان زیارت امام حسین. شب عید فطر، روز عید فطر، یعنی در هر مراسمی نگاه می کنی، سر و کله ی زیارت پیداست. «وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ»
------------------------------------------------------
در کربلا استثنا زیاد بود. اصلاً اگر یک نفر یک کتاب بنویسد، استثناهای کربلا، یعنی هیچ جای کربلا با هیچ جای کره  ی زمین نمی خورد. همه چیزش استثنا بود. از روزی که خدا زمین و زمان را خلق کرده است. از روزی که خدا زمین و زمان را خلق کرده است، مهمان داشتیم که دوازده هزار تا نامه برایش بیاید. در عروسی های ما یک کارت دعوت می آید. آخر 12 هزار نامه برای یک مهمان! یک چنین مهمانی در تاریخ بوده است؟ در طول تاریخ در همه ی قراردادها و پیمان ها، پیمانی بوده که صبح هجده هزار نفر با مسلم بیعت کنند، غروب یک نفر وفادار نباشد. یعنی اینطور نیست که بگوییم، هفده هزار و نهصد و نود و نه تا از آنها خراب شدند. یکی ته آن ماند. همه چیز امام حسین استثنا است. خدا هم «وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَکَ»عشق امام حسین کم نمی شود. برنج گران شود. روغن گران شود. گوسفند گران شود. هوا سرد شود. هوا گرم شود. نمی دانم هرچه گران شود، مردم از امام حسین کم نمی گذارند. از زن و بچه شان کم می گذارند. از بچه شان کم می گذارند. از امام حسین کم نمی گذارند. اگر مکه خطر دارد، حج واجب نیست. ولی کربلا را می روند با خطرش!
--------------------------------------------------
3- امام حسین(علیه السلام)، پیشگام در قیام و استقامت
«أُمِرْتُ لِأَنْ أَکُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمینَ» (زمر/12)
 آیه ی قرآن است. پیغمبر می گوید: من مأمور شدم، «أُمِرْتُ» امر شدم، به من امر کردند که اول باشم. امام حسین در کربلا اول علی اکبر را فرستاد، بعد باقی جوان ها. گفت: اول بچه ی خودم را. قرآن هم همین را می گوید. می گوید: «قُلْ لِأَزْواجِکَ»  اول به خانم خودت بگو. «وَ بَناتِکَ» به دخترهایت بگو. بعد می گوید«وَ نِساءِ الْمُؤْمِنین» (احزاب/59) «وَ أَنْذِرْ عَشیرَتَکَ الْأَقْرَبینَ» (شعرا/214) اول به فامیل هایت بگو. اول پسر خودت جبهه برود. بعد باقی بچه ها!
-------------------------------------------------------
4- استقامت سید الشهداء  بر اساس خواسته خدا بود.
«فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ وَ مَنْ تابَ مَعَک‏» (هود/112)
خدا به پیغمبرش در قرآن می گوید که: «فَاسْتَقِمْ» استقامت کن. بعد هم استقامت، «کَما أُمِرْتَ» اینطور که مأمور شده ای. آخر گاهی وقت ها آدم از روی یکدندگی استقامت می کند. ممکن است یک کمونیست هم سی سال زندان برود. روی حرفش هم مقاومت کند. از حرفش هم عقب گرد، عقب نشینی نکند. فرق است بین کسی که توده ای است، یا کمونیست  است زندان برود یا یک مؤمن زندان برود. او روی یکدنده افتاده است. ما داریم، آدم ممکن است بگوید: من قهرم تا بیست سال دیگر هم با تو آشتی نمی کنم. خوب این هم یکدندگی است. 20 سال قهر کرد! اینها یکدندگی است. بین استقامت و یکدندگی فرق است. یکدندگی روی نفس است که مقاومت می کند. استقامت «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا» یعنی استقامت بر اساس «رَبُّنَا اللَّهُ» اگر بر اساس «رَبُّنَا اللَّهُ» استقامت کردی، ارزش دارد. وگرنه حالا زن از خانه ی شوهرش بیرون می رود، می گوید: دیگر خانه ات نمی آیم. نه من گفتم: دیگر نمی آیم، باید دیگر نروم! خوب این یکدندگی است. گفتی، دیگر نمی آیم، برگرد. من دیگر با این حرف نمی زنم. نه این حرف ها چیست؟ گفت: حرف نمی زنم دومرتبه با او حرف بزن. اگر کسی روی غیظ، روی هوا و نفس، مقاومت کرد، این نباید بگوید: ایشان آدم قاطعی است. ایشان آدم مقاومی است. نخیر باید گفت: لجباز و یکدنده! فرق بین لجبازی و استقامت این است که اگر روی هوا و هوس استقامت کردی، لجبازی است. اگر روی حرف حق استقامت کردی...
---------------------------------------------------
مرجعی  آمد سر درس گفت: آنچه دیروز گفته بودم، امروز می خواهم چیز دیگر بگویم. گرچه دیروز این حرف را تأیید می کردم، ولی دیشب فکر کردم، از حرفم برگشتم. ما داریم بعضی از مراجع فتوایشان عوض می شود. فتوایشان عوض می شود. نباید بگویی: نه آقا من رساله ام اینطور شده، مرجع تقلید هستیم. زشت است فتوای من عوض شود. طوری نیست. چه کسی گفته حرف مرد این است که یکی باشد. مرد آن است که وقتی فهمید حرف شانزدهمش درست نبوده، حرف هفدهم بزند. مرد این است که وقتی هفده کلمه گفت، فهمید حرف هفدهمش درست نبوده حرف هجدهم بزند. مرد این است که حرفش یکی باشد یعنی چه؟ مرد این است که حرفش حق باشد. ولو از حرف اولش درس بگیریم. دیگر چه؟
---------------------------------------------------
5- وفاداری یاران امام حسین(علیه السلام)
در کربلا چه بود؟ امام حسین که سرنماز رفت، یک چند نفر جلوی امام حسین ایستادند، گلوله هم خوردند، شهید هم شدند، فقط وقتی امام حسین بالای سرشان آمد، فرمود: وفا کردم؟ فرمود: آری وفا کردی. وفا کردم؟ یعنی چقدر فرق است بین کسی که ... اینکه امام حسین فرمود: اصحابی مثل اصحاب خودم ندیدم، این است. اصحاب پیغمبر پیغمبر را رها کردند.  پیغمبر داشت در نماز جمعه سخنرانی می کرد، ایستاده بود. خطبه می خواند. یک مرتبه یک کاروانی آمد جنس بفروشد. بوق می زدند، شیپور می زدند. طبل می زدند. یک جنسی را آوردند بفروشند. همه ی اینهایی که پای منبر نشسته بودند، همه بلند شدند رفتند. فقط دوازده نفر نشستند. این یک قشر است. که پیغمبر و نماز جمعه و خطبه ها را رها می کنند می روند مثلاً یک جنس بخرند. آیه اش این است.
«وَ إِذا رَأَوْا تِجارَةً أَوْ لَهْواً انْفَضُّوا إِلَیها» (جمعه/11)
دویدند، رفتند، «وَ تَرَکُوکَ قائِماً» همینطور که داشتی صحبت می کردی، تو را تنهایی رها کردند. پیغمبر را رها کردند، رفتند مثلاً شانه ی تخم مرغ بخرند. اصحاب امام حسین خیلی عجیب بودند.
تابلوهای خوبی در کربلا است. مثلا جلوه ی توحید، در کربلا 
 امام حسین ساعت های آخر عمرش یک جمله فرمود. فرمود:
«لَا مَعْبُودَ سِوَاکَ» (بحارالانوار/ج81/ص206)
خدایا جز تو هیچ کس لیاقت پرستش ندارد. معنای لا اله الا الله این است. لا اله الا الله یعنی هیچ کس لیاقت پرستش ندارد. عصاره ی توحید این است. «لَا مَعْبُودَ سِوَاکَ» خدایا من هستم و تو! این چه جمله ای است؟ «رضاً برضاک» این را کجا می گوید؟ می خواهد زیر سم اسب برود، می گوید: راضی هستم.  به یک کسی که مثلاً نفر اول یک اداره هست، می گوییم: آقا دوستان نظرشان این است که شما نفر اول نباش. حالا به هر دلیلی. فلانی از شما یک دو نمره بالاتر است. می گوید: نه اگر نفر اول نیستم، من استعفا می دهم. یعنی از این اتاق می خواهد آن اتاق برود، نماز هم می خواند. مکه هم می رود. مذهبی هم هست. اما یک ذره خواسته باشند، سرهنگی اش را سرگرد کنند، استعفا می دهد. ولی امام حسین می خواهد زیر سم اسب برود. کجا بود؟ روی دوش پیغمبر بود. کجا می خواهد برود؟ می خواهد زیر سم اسب برود. می گوید: راضی هستم. یعنی روی دوش پیغمبر باشم یا زیرسم اسب، هر طور که خدا می خواهد، من همان را می خواهم. اینها کجاست؟ در کدام کشور است؟ در کدام یک از مخ ما این هست؟
--------------------------------------------
اگر به یکی بگویند شما بیایید بروید در فلان استان، فلان روستا، آنجا برای روستایی ها مسئله بگو. حدیث بگو. قرآن بگو. مثلاً من چقدر راضی هستم؟ اصلاً راضی هستم یا نیستم؟ و اگر راضی هستم نق می زنم یا عاشق هستم؟  قرآن می گوید:
«فَلا وَ رَبِّکَ لا یؤْمِنُون‏» (نسا/65)
به خدا قسم ایمان ندارند. جز وقتی که هروقت تو یک چیزی گفتی، حرف تو را قبول کنند و «وَ یسَلِّمُوا تَسْلیما» (نسا/65) نمی گوید: «یسَلِّمُوا»، «یسَلِّمُوا تَسْلیما» «تَسْلیما» یعنی عاشقانه باشید. آخر ببینید جنگ کربلا، آگاهانه بود. آگاهانه، بصیرت داشت. عاشقانه بود.
------------------------------------------------
6- عشق امام حسین(علیه السلام) به شهادت در راه خدا
«وَ یؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَة» (حشر/9)
امام حسین وقتی می خواهد کربلا برود، می گوید: شهادت برای من، مرگ برای من مثل گردنبند در سینه ی دختر جوان است. اینها چه نگاهی داشتند؟  وگر نه ما هم گاهی وقت ها می گوییم: دیگر حالا چه می شود کرد؟ دیگر حالا داغ دیدیم دیگر. حالا دیگر خانه خراب شد. ماشین ما تصادف کرد. چه می شود کرد؟ قضا و قدر است. چه می شود کرد؟ ما گاهی وقت ها چون چه می شود کرد، تسلیم می شویم. 
--------------------------------------
امام حسین شب عاشورا فرمود: هر کس می خواهد برود. کجا برویم؟ به بچه های مسلم گفت: پدرتان شهید شد. حضرت مسلم! بس است! عرض کردند : بس یعنی چه؟ پدر ما شهید شده برای خودش! ما هم می خواهیم تو را یاری کنیم.
در قرآن از افرادی ستایش می کند. می گوید:
«وَ یؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَة» (حشر/9)
مردان خدا دیگران را بر خودشان ترجیح می دهند، ولو خودشان نیاز دارند. خودش نیاز دارد ولی به دیگران می دهد. بالاترین اوج ایثار این است که... حضرت زهرا و حضرت امیر (صلوات الله علیهما) وقتی دیدند بچه شان مریض شده نذر کردند روزه بگیرند، امام حسن و امام حسین مریض شدند، کوچولو بودند. نذر کردند روزه بگیرند. این کوچولوها الحمدلله خوب شدند، روزه گرفتند. تا رفتند افطار کنند، دیدند کسی در می زند. یک شب یتیم، یک شب مسکین، یک شب اسیر، افطارشان را به آنها دادند.
«وَ یطْعِمُونَ الطَّعام‏» (انسان/8)
یک سوره ی «هَلْ أَتى‏»  آمد. یک سوره ی «هَلْ أَتى» آمد، چقدر از اینها تجلیل کرد. به خاطر اینکه افطارشان را به فقیر دادند. ابالفضل آب را آورد، دم دهانش «فذکر العطش الحسین» آب می خوری، داداشت تشنه است. کل عمر آدم یک دقیقه به درد می خورد. کل عمر حر آن یک دقیقه ای که برگشت نزد امام حسین، آن یک دقیقه توبه اش مهم است. یوسف اوج کارش همین بود که زلیخا همه ی درها را بست گفت: خلوت کنیم. فرمود: معاذ الله! آب را بیاوری و نخوری. اصلاً اصحاب امام حسین چقدر شیرین کاری کردند؟ از صبح تا ظهر چهار ساعت بیشتر نبود.
-------------------------------------------------------
خدا لعنت کند پهلوی را، پدر و پسر را لعنت کند. پدرش چند تا کار مهم کرد. یکی با زور چادرها را برداشت. در مسجدها را بست. عمامه ها را برداشت. هرچه آثار مذهب اسلام بود، قلع و قمع کرد. یکی از طلبه ها نزد مؤسس حوزه ی علمیه ی قم رفت. استاد حضرت امام حاج شیخ عبدالکریم حائری (ره) ایشان آمده بود از اراک به قم تا حوزه ی علمیه درست کند. یک طلبه رفته گفته: آقا دلت خوش است؟ می دانی چه کسی حاکم است؟ رضاشاه است. نسل آخوند را قطع کرد. تمام عمامه ها را برداشت. مسجدها را بست. حجاب را با زور، حتی روضه خوانی که می کردند حق نداشتند علنی باشد. مثلاً در یک کوچه روضه خوانی می کردند، در خانه بسته بود. که پاسبان ها بیایند و ببینند در بسته است. این خانه را به آن خانه سوراخ می کردند، آن خانه را به آن خانه، به یک کوچه ی دیگر، که یکوقت آیت الله العظمی خوانساری که در تهران بازار بود، ایشان خواسته بود روضه برود، او را برده بودند خانه به خانه، در یکی از این خانه ها رسیده بود از داخل آشپزخانه رد شود، از یک سوراخی روضه برود. که در آشپزخانه نقل شد حالش به هم خورد و افتاد. گفت: من باید روضه ی امام حسین را این رقمی بروم؟ خوب رضاشاه بود دیگر.  برخی میگفتند : وقتی می خواستیم روضه بخوانیم، آخرین خانه ی کوچه را انتخاب کرده بودیم، هر بیست متر بیست متر یک نفر گذاشته بودیم که اگر پاسبان رضاشاه آمد، علامت بدهند که پلیس می آید. و بعد می گفت: زمان روضه را تاریک و روشن شروع کردیم تا اول آفتاب روضه تمام شود.
------------------------------------------------------------
یک کسی به شیخ عبدالکریم گفت: آقا دلت خوش است؟ این جمله از شیخ عبدالکریم حائری است. خیلی جمله ی قشنگی است. این برای مدیریت خیلی خوب است. برای استقامت، حاج شیخ عبدالکریم گفت: اگر امام حسین یار نمی داشت چه موقع کشته می شد؟ اگر امام حسین یار نمی داشت، صبح عاشورا ساعت 7 کشته می شد. گفت: هنر این یارها چه بود؟ یارها رفتند خودشان را پیش مرگ کردند، بالاخره امام حسین را تا ظهر، نگه داشتند. گفت: هنر اصحاب امام حسین نصف روز بود. آنوقت ما در طول تاریخ 1400 سال باید دائم بگوییم:
السلام علیکم یا انصار دین الله! «یا لَیتَنِی کُنْتُ مَعَکُم‏» (زیارت عاشورا)
تاریخ باید به اینها بگوید، اینها یک عمر شصت ساله، هفتاد ساله کمتر و بیشتر چهار ساعت هنر داشتند. یعنی کل عمرشان در این چهار ساعت بود. قله ی عمر این چهار ساعت بود.
 بعد ایشان گفت: بله رضاشاه آمده دین را از بین ببرد، آخر گاهی وقت ها می گوییم: خوب امر به معروف کن. آقا چه فایده ای دارد؟ حالا امر به معروف هم بکنم در همان کوچه می رود، باز همان کار را می کند. من بگویم: دختر و پسر شما نا محرم هستید، اینطور درست نیست با هم گفتگو می کنید. ممکن است بگویند: آقا اینجا نمی شود در آن کوچه برویم. چه فایده دارد حالا من به او بگویم، در کوچه ی کناری می رود. یا مثلاً من در این مجلس بنشینم گناه می کنند، حالا من هم بلند شوم بروم، دوباره مثلاً گناه می شود. اصلاً اگر شما یک دقیقه بتوانی گناه را کم کنی باید یک دقیقه کم کنی. یک جایی است هجده دقیقه گناه می کنند، اگر شما دخالت کنی، هجده دقیقه هفده دقیقه می شود. واجب است. دخالت کنیم ولو یک دقیقه از گناه کم شود. اگر یکجایی گناه کبیره می کنند، شما وارد شوی، به احترام شما گناه کبیره را کنار بگذارند. گناه صغیره می کنند. اینجا واجب است ما وارد شویم، ولو گناه کبیره به گناه صغیره تبدیل شود. اگر شما وارد نشوی گناه علنی می کنند. شما اگر وارد شوی، گناه یواشکی می کنند. مثلاً اگر شما نباشی به هم می زنند. شما که وارد شدی، می نشینند. اما سنجاق دست می گیرد و به بغل دستی اش فرو می کند. یعنی گناه علنی به گناه یواشکی تبدیل می شود. باز می گوید: باید وارد شوی، یعنی ما وظیفه مان این است که حتی اگر یک دقیقه گناه را کم می کنیم.
-------------------------------------------------------
آقا یک سیلی می آید جوان ها را می برد. اگر بتوانی یک بچه ی شیرخوار را از رودخانه بگیری، وظیفه ات است. برو بابا سیل آمد همه رفتند. دیگر حالا چه فایده! بابا اگر می توانی یکی را هم بگیری، باید بگیری. اصحاب امام حسین هنرشان این بود که امام حسین را چهار ساعت نگه داشتند. ما اگر بتوانیم یک ساعت علاوه بر اینکه همه هم این نیست که ما حساب می کنیم. یک زمانی ترکیه دو جلسه ی روضه داشت، الآن ترکیه اینقدر روضه خوانی در ایام عاشورا است. در شوروی روضه است. در اندونزی روضه است. عشق امام حسین عجیب است. « وَ رَفَعْنا لَکَ ذِکْرَک‏»
--------------------------------------------------------
 عفو و گذشت از خطاکار، درس عاشورا 
عفو و گذشت در کربلا. شما که عزادار امام حسین هستید، خوب از امام حسین یاد بگیرید، ببخشید! حر آمد گفت: آقا من اول کسی بودم که جلوی شما را گرفتم. می خواهم ببخشی! گفت: تو را بخشیدم. چطور عزادار امام حسین همدیگر را نمی بخشد. با هم قهر هستید. آخر گاهی هیئت ها با هیئت ها قهر هستند. این هیئت با او قهر است. آن هیئت با او قهر است. در خود هیئتی ها مثلاً می بینی، سر اینکه گاو بکشیم یا گوسفند یا شتر، کباب بدهیم یا شله زرد، یا برنج، یا قیمه، اصلاً این رییس هیئت با مردم قهر است. مردم با رییس هیئت، بابا اصلاً کربلا مرکز عفو بود. امام حسین از قاتل خودش، قاتل خودش را بخشید.
از یوسف یاد بگیرید، یوسف به برادرهایش گفت: همین امروز همه ی شما را بخشیدم.
 از پیغمبر یاد بگیریم. وقتی مکه را فتح کرد، فرمود: همه ی مردم مکه را بخشیدم. جز سه نفر! یعنی پیغمبر ما یک لحظه یک شهر را می بخشد. حضرت یوسف یک لحظه همه ی برادرهایش را می بخشد. امام حسین در کربلا در یک آن حر را می بخشد. آنوقت چرا هیئتی ها با هم بد باشند؟
---------------------------------------------------------
مال مردم، امام حسین وقتی آمد زمین های کربلا را خرید. گفت: من نمی خواهم خون من در زمین مردم ریخته شود. باید حلال باشد. برویم از زمین برویم. بابا این زمین مردم است. کشت کرده است. اینجا نمی دانم چه چیز است؟ ما گاهی وقت ها برای اینکه دست هایمان به هم نخورد، از هرجا شد می رویم. شب عاشورا امام حسین فرمود: هرکس به مردم بدهکار است، راضی نیستم جزء شهدا باشد. بروید طلب مردم را بدهید. پرداخت مال مردم مهم تر از عزاداری و شرکت در اصحاب امام حسین است. کربلا کلمه به کلمه اش، تمام حرکات و کلماتش درس است.
----------------------------------------------------------------
 گریه بر امام حسین(علیه السلام)، عامل نجات و سعادت 
البته عزاداری خیلی مهم است. یک قطره اشک چشم مثل یک سوییچ ماشین می ماند. یک سوییچ ماشین یک ماشین را راه می اندازد. یک کبریت یک شهر را آتش می زند. به شرطی که ماشین سالم باشد و شهر هم بنزینی. اگر ما باقی کارهایمان درست باشد، این اشک چشم مثل یک سوییچ ماشین است. خیلی پرواز می دهد. خدا از همه قبول کند. اول عزادار حضرت مهدی است. و شما در عزاداری با حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم نوا می شوید.