[توضیح ضروری : وهابی ها در شبکه های ضد شیعه دائما این جملات را تکرار می کنند : هرگونه توسل به غیر خدا و تبرک حرام و شرک است و تبرک و استشفای به تربت امام حسین علیه السلام را نیز شرک می دانند.حضرت استاد قزوینی در ادامه این بحث مطالبی از کتب اهل سنت نقل می کنند که در آنها حتی بال مگس و ادارار شتر به عنوان شفا مطرح می شود. و یا مردم باقی مانده آب غسل میت ابن تیمیه به جهت استشفا نوشیدند .و یا خاک قبر بخاری را به جهت تبرک بردند.
عجبا که تبرک و استشفای به آب غسل میت ابن تیمیه شرک شمرده نشود یا تبرک به خاک قبر بخاری اشکالی ندارد و تبرک به خاک مطهر سبط رسول خدا سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (سلام خدا بر او باد) با آن عظمت شخصیت شرک شمرده شود.  ؟! ]
------------------------------
شفا در خاک کربلا از منظر روایات
روایت سعد بن سعد:
عَنْ سَعْدِ بْنِ سَعْدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ علیه السلام عَنِ الطِّینِ فَقَالَ أَکْلُ الطِّینِ حَرَامٌ مِثْلُ الْمَیتَةِ وَ الدَّمِ وَ لَحْمِ الْخِنْزِیرِ إِلَّا طِینَ‏ قَبْرِ الْحُسَینِ‏ علیه السلام فَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمْناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ.
سعد بن سعد روایت کرده است: از امام موسی بن جعفر علیه السلام سوال کردم از خوردن خاک؛ فرمودند خوردن آن حرام است و حرمتش مثل حرمت میته و خون و گوشت خوک است ؛ مگر خاک قبر امام حسین علیه السلام ؛ به درستیکه در آن شفای از هر دردی و امان از هر خوفی است.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص478تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت محمد بن اسماعیل بصری:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ الْبَصْرِی وَ لَقَبُهُ فَهْدٌ عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: طِینُ‏ قَبْرِ الْحُسَینِ‏ علیه السلام شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ.
محمد بن اسماعیل بصری ملقب به فهد از بعض رجالش از امام صادق علیه السلام روایت کرده است: خاک قبر امام حسین علیه السلام شفای از هر دردی است.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص461تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت سلیمان بن عمر السراج:
عَنْ سُلَیمَانَ بْنِ عُمَرَ السَّرَّاجِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ: یؤْخَذُ طِینُ‏ قَبْرِ الْحُسَینِ‏ علیه السلام مِنْ عِنْدِ الْقَبْرِ عَلَی سَبْعِینَ ذِرَاعاً.
الکلینی الرازی، أبو جعفر محمد بن یعقوب بن إسحاق (متوفای328 هـ)، الأصول من الکافی، ج‏4، ص: 588، ناشر: اسلامیه‏، تهران‏، الطبعة الثانیة،1362 هـ.ش.
روایت محمد بن سلیمان بصری:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سُلَیمَانَ الْبَصْرِی عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: فِی طِینِ‏ قَبْرِ الْحُسَینِ‏ علیه السلام الشِّفَاءُ مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ هُوَ الدَّوَاءُ الْأَکْبَرُ.
محمد بن سلیمان بصری از امام صادق علیه السلام روایت کرده است: در خاک قبر امام حسین علیه السلام شفای از هردردی است و آن خاک دوای اکبر است.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص462تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت ابوالصباح کنانی:
عَنْ أَبِی الصَّبَّاحِ الْکِنَانِی عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: طِینُ‏ قَبْرِ الْحُسَینِ‏ علیه السلام فِیهِ شِفَاءٌ وَ إِنْ أُخِذَ عَلَی رَأْسِ مِیلٍ.
ابوالصباح کنانی از امام صادق علیه السلام روایت کرده است:خاک قبر امام حسین علیه السلام در آن شفاست گرچه از فاصله کمی دور از قبر برداشته شود.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص462،تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت عبد الله بن سنان:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِذَا تَنَاوَلَ أَحَدُکُمْ مِنْ طِینِ‏ قَبْرِ الْحُسَینِ‏ علیه السلام فَلْیقُلْ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْمَلَکِ الَّذِی تَنَاوَلَهُ- وَ الرَّسُولِ الَّذِی بَوَّأَهُ وَ الْوَصِی الَّذِی ضُمِّنَ فِیهِ أَنْ تَجْعَلَهُ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ....
عبدالله بن سنان از امام صادق علیه السلام روایت کرده است: هنگامیکه کسی از شما خاک قبر امام حسین علیه السلام را می خورد باید بگوید بار خدایا من به حق ملکی که از آن خورده است و فرستاده ای که آنجا ساکن شده است و وصیی که ضمانت کرده است از تو مسئلت دارم که در آن شفاء قرار دهی از هر دردی....
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات ،ص469، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت ابویحیی واسطی:
عَنْ أَبِی یحْیی الْوَاسِطِی عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: الطِّینُ کُلُّهُ حَرَامٌ کَلَحْمِ الْخِنْزِیرِ وَ مَنْ أَکَلَهُ ثُمَّ مَاتَ مِنْهُ لَمْ أُصَلِّ عَلَیهِ إِلَّا طِینَ‏ قَبْرِ الْحُسَینِ‏ علیه السلام فَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ
یحیی واسطی از رجال خود از امام صادق علیه السلام روایت کرده است: تمامی خاکها حرام هستند همانند گوشت خوک و هر کسی که از خاکی خورد و بر اثر آن مرد نماز میت بر او نمی خوانم، مگر خاک قبر امام حسین علیه السلام، بدرستیکه در آن شفای از هر دردی است.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات،ص478، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
جابربن یزید جعفی:
عَنْ جَابِرِ بْنِ یزِیدَ الْجُعْفِی قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی علیه السلام یقُولُ‏: طِینُ‏ قَبْرِ الْحُسَینِ‏ علیه السلام شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمَانٌ مِنْ کُلِّ خَوْفٍ وَ هُوَ لِمَا أُخِذَ لَه‏.
جابربن یزید جعفی از امام باقر علیه السلام روایت کرده است: خاک قبر امام حسین علیه السلام شفای از هر دردی است و امان از هر ترسی است و به هر نیتی که خورده شود برآورده شود.
الحر العاملی، الشیخ محمد بن الحسن، متوفای: 1104،الفصول المهمة فی أصول الأئمة، ج3، ص34، تحقیق: تحقیق وإشراف: محمد بن محمد الحسین القائینی، چاپ اول،سال چاپ: 1418 - 1376 ش، ناشر: مؤسسة معارف إسلامی إمام رضا (علیه السلام).
روایت ابوبکر حضرمی:
وَ رَوَی أَبُو بَکْرٍ الْحَضْرَمِی عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ‏ لَوْ أَنَّ مَرِیضاً مِنَ الْمُؤْمِنِینَ یعْرِفُ حَقَّ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ حُرْمَتَهُ أَخَذَ لَهُ مِنْ طِینِ‏ قَبْرِ الْحُسَینِ‏ علیه السلام مِثْلَ رَأْسِ الْأَنْمُلَةِ کَانَ لَهُ دَوَاءً وَ شِفَاء.
ابوبکر حضرمی از امام صادق علیه السلام روایت کرده است: اگر مریضی از مومنین که حق و حرمت امام حسین علیه السلام را بشناسد به اندازه سر انگشتی از خاک قبرش بردارد برای او دواء و شفاست.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص465، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت محمد بن زیاد:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِیادٍ عَنْ عَمَّتِهِ قُلْتُ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یقُولُ‏ إِنَّ فِی طِینِ‏الْحَائِرِ الَّذِی فِیهِ الْحُسَینُ علیه السلام شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ.
محمد بن زیاد از عمه اش از امام صادق علیه السلام روایت کرده است در خاک حائری که امام حسین علیه السلام در آن مدفون است شفای از هر دردی است و امان از هر ترسی است.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات،، ص467، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت ابوالیسع:
عَنْ أَبِی الْیسَعِ قَالَ: سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ آخُذُ مِنْ طِینِ قَبْرِ الْحُسَینِ ع- یکُونُ [عِنْدِی‏] أَطْلُبُ بَرَکَتَهُ قَالَ لَا بَأْسَ بِذَلِکَ.
ابی یسع روایت کرده است: مردی از امام صادق علیه السلام سوال کرد آیا از خاک قبر امام حسین علیه السلام برگیرم و در نزد خود نگاه دارم و از برکت آن استفاده کنم، فرمودند اشکالی در این کار نیست.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص466، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت ابوعبد الله برقی:
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِی عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ: دَفَعَتْ إِلَی امْرَأَةٌ غَزْلًا فَقَالَتْ ادْفَعْهُ إِلَی حَجَبَةِ مَکَّةَ لِیخَاطَ بِهِ کِسْوَةُ الْکَعْبَةِ قَالَ فَکَرِهْتُ أَنْ أَدْفَعَهُ‏.إِلَی الْحَجَبَةِ وَ أَنَا أَعْرِفُهُمْ فَلَمَّا أَنْ صِرْنَا إِلَی الْمَدِینَةِ دَخَلْتُ عَلَی أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ امْرَأَةً أَعْطَتْنِی غَزْلًا فَقَالَتْ ادْفَعْهُ بِمَکَّةَ لِیخَاطَ بِهِ کِسْوَةُ الْکَعْبَةِ فَکَرِهْتُ أَنْ أَدْفَعَهُ إِلَی الْحَجَبَةِ فَقَالَ اشْتَرِ بِهِ عَسَلًا وَ زَعْفَرَانَ [زَعْفَرَاناً]- وَ خُذْ مِنْ طِینِ قَبْرِ الْحُسَینِ علیه السلام وَ اعْجِنْهُ بِمَاءِ السَّمَاءِ وَ اجْعَلْ فِیهِ مِنَ الْعَسَلِ وَ الزَّعْفَرَانِ وَ فَرِّقْهُ عَلَی الشِّیعَةِ لِیدَاوُوا بِهِ مَرْضَاهُمْ.
عبد الله برقی از بعضی از اصحاب روایت کرده است: زنی بافته ای (ریسمان یا پشم ریسیده شده ای) را به من داد تا به حاجبین کعبه بدهم که پرده کعبه را با آن بدوزند، اما من ناپسند دانستم که آن ریسمان را به حاجبین کعبه دهم چون آنان را می شناختم [به اخلاق ونحوه برخوردشان با این قضیه آگاهی داشتم]، وقتی به مدینه رسیدیم خدمت امام باقر علیه السلام مشرف شدیم، به ایشان عرض کردم فدایت شوم زنی به من ریسمانی داد تا به مکه ببرم تا پوشش کعبه را با آن بدوزند اما من نپسندیدم که به حاجبین کعبه بدهم.[اکنون که من از کعبه دورم و نمی توانم به خواسته اش عمل کنم با آن چه کنم] امام علیه السلام فرمودند: با آن عسل و زعفران بخر و از خاک قبر امام حسین علیه السلام را با آب باران مخلوط کن و آن عسل و زعفران را درآن بریز و بین شیعیان تقسیم کن تا با آن مریضیهایشان را درمان کنند.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص461، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ.
روایت یونس بن ربیع
عَنْ یونُسَ بْنِ الرَّبِیعِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: إِنَّ عِنْدَ رَأْسِ الْحُسَینِ علیه السلام لَتُرْبَةً حَمْرَاءَ فِیهَا شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ إِلَّا السَّامَ.
یونس بن ربیع از امام صادق علیه السلام روایت کرده است: در بالای سر قبر امام حسین علیه السلام خاک قرمزی است که در آن شفای از هر دردی مگر مرگ است.
الکلینی الرازی، أبو جعفر محمد بن یعقوب بن إسحاق (متوفای328 هـ)، الأصول من الکافی، ج‏4، ص: 588، ناشر: اسلامیه‏، تهران‏، الطبعة الثانیة،1362 هـ.ش.
روایت ابن ابی یعفور:
عَنِ ابْنِ أَبِی یعْفُورٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یأْخُذُ الْإِنْسَانُ مِنْ طِینِ قَبْرِ الْحُسَینِ علیه السلام فَینْتَفِعُ بِهِ وَ یأْخُذُ غَیرُهُ وَ لَا ینْتَفِعُ بِهِ فَقَالَ لَا وَ اللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ مَا یأْخُذُهُ أَحَدٌ وَ هُوَ یرَی أَنَّ اللَّهَ ینْفَعُهُ بِهِ إِلَّا نَفَعَهُ بِهِ.
ابن ابی یعفور روایت کرده است: به امام صادق علیه السلام عرض کردم انسانی از خاک قبر امام حسین علیه السلام برمی گیرد و از آن نفع می برد و دیگری از آن برمی گیرد و نفعی از آن نمی برد، فرمودند: نه به خدایی که جزاو خدایی نیست قسم، کسی از آن خاک برنمی گیرد در حالیکه اینگونه می اندیشد که خداوند به واسطه آن به او نفع می بخشد مگر اینکه به حال او نفع داشته باشد.
الکلینی الرازی، أبو جعفر محمد بن یعقوب بن إسحاق (متوفای328 هـ)، الأصول من الکافی، ج‏4، ص: 587، ناشر: اسلامیه‏، تهران‏، الطبعة الثانیة،1362 هـ.ش.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص461، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت عمر بن واقد:
عَنْ عُمَرَ بْنِ وَاقِدٍ قَال‏ لی موسی بن جعفر علیه السلام:.....
َ لَا تَأْخُذُوا مِنْ تُرْبَتِی شَیئاً لِتَتَبَرَّکُوا بِهِ فَإِنَّ کُلَّ تُرْبَةٍ لَنَا مُحَرَّمَةٌ إِلَّا تُرْبَةَ جَدِّی الْحُسَینِ بْنِ عَلِی علیه السلام فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی جَعَلَهَا شِفَاءً لِشِیعَتِنَا....
عمر بن واقد روایت کرده است:امام موسی بن جعفر علیه السلام به من فرمودند: از خاک قبر من چیزی بر ندارید تا از آن تبرک بجوئید، بدرستیکه هر خاکی به جز خاک جدم امام حسین علیه السلام بر ما حرام است و خداوند متعال در آن شفاء برای شیعیان ما قرار داده است.
القمی، ابی جعفر الصدوق، محمد بن علی بن الحسین بن بابویه (متوفای381هـ)، عیون أخبار الرضا (علیه السلام)، ج2، ص96، تحقیق: تصحیح وتعلیق وتقدیم: الشیخ حسین الأعلمی، ناشر: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات - بیروت – لبنان، سال چاپ: 1404 - 1984 م
روایت محمد بن مسلم:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ وَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِمَا السَّلَامُ) یقُولَانِ: إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَی) عَوَّضَ الْحُسَینَ (عَلَیهِ السَّلَامُ) مِنْ قَتْلِهِ أَنْ جَعَلَ الْإِمَامَةَ فِی ذُرِّیتِهِ، وَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ، وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ، وَ لَا تُعَدُّ أَیامُ زَائِرِیهِ جَائِیاً وَ رَاجِعاً مِنْ عُمُرِهِ.
محمد بن مسلم روایت کرده است از امام باقر و امام صادق علیهما السلام شنیدم که می فرمودند: خداوند متعال در عوض شهادتش امامت را در ذریه اش و شفاء را در تربتش و اجابت دعا را در نزد قبرش قرار داده و ایامی که زائر به زیارت او می آید و بر می گردد از عمرش به حساب نمی آید.
الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفای460هـ)، الأمالی،ص318، تحقیق: قسم الدراسات الاسلامیة - مؤسسة البعثة، ناشر: دار الثقافة ـ قم، الطبعة: الأولی، 1414هـ
روایت حارث بن مغیره نصری:
عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِیرَةِ النَّصْرِی، قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (عَلَیهِ السَّلَامُ): إِنِّی رَجُلٌ کَثِیرُ الْعِلَلِ وَ الْأَمْرَاضِ، وَ مَا تَرَکْتُ دَوَاءً إِلَّا تَدَاوَیتُ بِهِ فَمَا انْتَفَعْتُ بِشَی‏ءٍ مِنْهُ.فَقَالَ لِی: أَینَ أَنْتَ عَنْ طِینِ قَبْرِ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی (عَلَیهِ السَّلَامُ)، فَإِنَّ فِیهِ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ، وَ أَمْناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ.
حارث بن مغیره نصری روایت کرده است: خدمت امام صادق علیه السلام عرض کردم من مردی هستم که زیاد مریض می شوم، و هیچ دوایی نیست که استفاده نکرده باشم اما هیچکدام به حالم فایده ای نداشته است، ایشان به من فرمودند: آیا خاک قبر حسین بن علی علیهماالسلام را استفاده کرده ای، بدرستیکه در آن شفای از هر دردی و امان از هر خوفی است.
الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفای460هـ)، الأمالی،ص318 تحقیق: قسم الدراسات الاسلامیة - مؤسسة البعثة، ناشر: دار الثقافة ـ قم، الطبعة: الأولی، 1414هـ
روایت زید ابی اسامه:
عَنْ زَیدٍ أَبِی أُسَامَةَ، قَالَ: کُنْتُ فِی جَمَاعَةٍ مِنْ عِصَابَتِنَا بِحَضْرَةِ سَیدِنَا الصَّادِقِ (عَلَیهِ السَّلَامُ)، فَأَقْبَلَ عَلَینَا أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (عَلَیهِ السَّلَامُ)، فَقَالَ: إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَی) جَعَلَ تُرْبَةَ جَدِّی الْحُسَینِ (عَلَیهِ السَّلَامُ) شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ....
زید ابی اسامه روایت کرده است به همراه جماعتی از بزرگان در محضر آقایمان امام صادق علیه السلام بودیم، امام صادق علیه السلام به ما رو کرده و فرمودند خداوند متعال تربت جدم حسین علیه السلام را شفای از هر دردی و امان از هر خوفی قرار داده است.
الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفای460هـ)، الأمالی،ص318، تحقیق: قسم الدراسات الاسلامیة - مؤسسة البعثة، ناشر: دار الثقافة ـ قم، الطبعة: الأولی، 1414هـ
روایت سعد بن سعید اشعری:
سَعْدُ بْنُ سَعِیدٍ الْأَشْعَرِی، عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا (عَلَیهِ السَّلَامُ)، قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنِ الطِّینِ الَّذِی یؤْکَلُ یأْکُلُهُ النَّاسُ. فَقَالَ: کُلُّ طِینٍ حَرَامٌ کَالْمَیتَةِ وَ الدَّمِ‏ وَ ما أُهِلَّ لِغَیرِ اللَّهِ بِهِ‏ مَا خَلَا طِینَ قَبْرِ الْحُسَینِ (عَلَیهِ السَّلَامُ)، فَإِنَّهُ شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ.
الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفای460هـ)، الأمالی،ص319، تحقیق: قسم الدراسات الاسلامیة - مؤسسة البعثة، ناشر: دار الثقافة ـ قم، الطبعة: الأولی، 1414هـ
روایت ابی حمزه ثمالی:
عَنْ أَبِی حَمْزَةَ الثُّمَالِی عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ‏ کُنْتُ بِمَکَّةَ وَ ذَکَرَ فِی حَدِیثِهِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی رَأَیتُ أَصْحَابَنَا یأْخُذُونَ مِنْ طِینِ الْحُسَینِ علیه السلام لِیسْتَشْفُوا بِهِ هَلْ فِی ذَلِکَ شَی‏ءٌ مِمَّا یقُولُونَ مِنَ الشِّفَاءِ قَالَ قَالَ یسْتَشْفَی‏ بِمَا بَینَهُ‏ وَ بَینَ الْقَبْرِ عَلَی رَأْسِ أَرْبَعَةِ أَمْیال‏.
ابوحمزه ثمالی روایت کرده است: من در مکه بودم ... خدمت امام صادق علیه السلام عرضه داشتم فدایتان شوم من دیده ام یاران ما (شیعیان ) از خاک امام حسین علیه السلام بر می گیرند تا بوسیله آن شفا یابند آیا شما نیز قائل هستید که آن خاک شفا دهنده است فرمودند به فاصله چهار میل از قبر مطهر از خاک آن برای طلب شفا می توان استفاده کرد.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص470/471تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ.
یونس بن ربیع:
عَنْ یونُسَ بْنِ الرَّبِیعِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: إِنَّ عِنْدَ رَأْسِ الْحُسَینِ علیه السلام لَتُرْبَةً حَمْرَاءَ فِیهَا شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ إِلَّا السَّامَ.
یونس بن ربیع روایت کرده است: امام صادق علیه السلام فرمودند در کنار سر مبارک امام حسین علیه السلام خاک قرمزی است که درآن شفای از هر دردی به جز مرگ است.
الکلینی الرازی، أبو جعفر محمد بن یعقوب بن إسحاق (متوفای328 هـ)، الأصول من الکافی، ج4 ص588، ناشر: اسلامیه‏، تهران‏، الطبعة الثانیة،1362 هـ.ش.ج‏9 ؛ ص346.
یونس بن رفیع:
عَنْ یونُسَ بْنِ رَفِیعٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِنَّ عِنْدَ رَأْسِ الْحُسَینِ بْنِ عَلِی علیه السلام لَتُرْبَةً حَمْرَاءَ فِیهَا شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ إِلَّا السَّامَ.
یونس بن رفیع روایت کرده است: در نزد سر مبارک حسین بن علی علیهما السلام خاک قرمزی است که در آن شفای از هر دردی است مگر مرگ.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات،ص468، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت ابو جعفر موصلی:
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ الْمَوْصِلِی أَنَّ أَبَا جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: إِذَا أَخَذْتَ طِینَ قَبْرِ الْحُسَینِ فَقُلْ اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ التُّرْبَةِ وَ بِحَقِّ الْمَلَکِ الْمُوَکَّلِ بِهَا وَ الْمَلَکِ الَّذِی کَرَبَهَا وَ بِحَقِّ الْوَصِی الَّذِی هُوَ فِیهَا صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ هَذَا الطِّینَ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ فَإِنْ فَعَلَ ذَلِکَ کَانَ‏ حَتْماً شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ.
ابی جعفر موصلی روایت کرده است که امام باقر علیه السلام فرمودند: هنگامیکه خاک قبر امام حسین علیه السلام را برداشتی پس بگو: خداوندا بحق این تربت مبارک و به حق ملائکه موکل به این تربت و ملکی که سخت اندوهگینش کرده و به حق وصیی که در آن است بر محمد و آل محمد درود فرست و این خاک را شفا قرارده از هر دردی و امان قرار ده از هر خوفی و ترسی، اگر چنین کنی حتما شفای از هر دردی است و امان دهنده از هرخوف و ترسی.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات،ص469، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایت سماعه بن مهران:
رَوَی سَمَاعَةُ بْنُ مِهْرَانَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: کُلُّ طِینٍ حَرَامٌ عَلَی بَنِی آدَمَ مَا خَلَا طِینَ قَبْرِ الْحُسَینِ علیه السلام مَنْ أَکَلَهُ مِنْ وَجَعٍ شَفَاهُ‏ اللَّهُ‏ تَعَالَی.
سماعه بن مهران روایت کرده است: امام صادق علیه السلام فرمودند: خوردن هر خاکی بر بنی آدم حرام است به جز خاک قبر امام حسین علیه السلام، هر دردمندی آن تربت را بخورد خدای تعالی او را شفا می بخشد.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، تحقیق: الشیخ، ص479، جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ.
روایت ابراهیم بن محمد ثقفی:
رَوَی إِبْرَاهِیمُ بْنُ مُحَمَّدٍ الثَّقَفِی[عن ابیه عن الصادق جعفر بن محمد]‏ أَنَّ فَاطِمَةَ علیها السلام بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ، صکَانَتْ مِسْبَحَتُهَا مِنْ خَیطِ صُوفٍ مُفَتَّلٍ مَعْقُودٍ عَلَیهِ عَدَدَ التَّکْبِیرَاتِ فَکَانَتْ علیه السلام تُدِیرُهَا بِیدِهَا تُکَبِّرُ وَ تُسَبِّحُ إِلَی أَنْ قُتِلَ حَمْزَةُ بْنُ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ سَیدُ الشُّهَدَاءِ فَاسْتَعْمَلَتْ تُرْبَتَهُ وَ عَمِلَتِ الْمَسَابِیحَ فَاسْتَعْمَلَهَا النَّاسُ فَلَمَّا قُتِلَ الْحُسَینُ علیه السلام عُدِلَ‏ بِالْأَمْرِ إِلَیهِ‏ فَاسْتَعْمَلُوا تُرْبَتَهُ لِمَا فِیهَا مِنَ الْفَضْلِ وَ الْمَزِیة.
ابراهیم بن محمد ثقفی از پدرش از امام صادق علیه السلام روایت کرده است: تسبیح فاطمه دختر رسول خدا صلی الله علیهما و آله تسبیحش از از نخ پشمی پیچیده شده ای که به عدد تکبیرها بر روی آن گره خورده بود و که حضرتشان بادستان مبارکشان دور می دادندو تکبیرو تسبیح می گفتند تا زمانیکه حمزه بن عبد المطلب سید الشهداء به شهادت رسیدند بعد از آن از تربت او تسبیح درست کردند و مردم نیز به سیره او عمل کردند. آنگاه که امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند، امر به تربت امام حسین علیه السلام به جای تربت حمزه سید الشهداء شد،بعد از آن از تربت امام حسین علیه السلام تسبیح درست کردند؛ به سبب فضیلت ومزیتی که در تربت امام حسین علیه السلام است.
الشیخ المفید، محمد بن محمد بن النعمان ابن المعلم أبی عبد الله العکبری البغدادی (متوفای413 هـ)، کتاب المزار مناسک المزار ،ص 150، تحقیق آیة الله السید محمد باقر الأبطحی، ناشر: دار المفید للطباعة والنشر والتوزیع ـ بیروت، الطبعة: الثانیة، 1414هـ ـ 1993م.
طبرسی، حسن بن فضل،متوفای 548، مکارم الأخلاق،ص281،نشر شریف رضی - قم، چاپ:ششم،1392ق /1970 م.
روایت حنان بن سدیر:
وَ رَوَی حَنَانُ بْنُ سَدِیرٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ‏ مَنْ أَکَلَ مِنْ طِینِ قَبْرِ الْحُسَینِ علیه السلام غَیرَ مُسْتَشْفٍ‏ بِهِ فَکَأَنَّمَا أَکَلَ مِنْ لُحُومِنَا فَإِذَا احْتَاجَ أَحَدُکُمْ لِلْأَکْلِ مِنْهُ لِیسْتَشْفِی بِهِ فَلْیقُلْ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ رَبَّ هَذِهِ التُّرْبَةِ الْمُبَارَکَةِ الطَّاهِرَةِ وَ رَبَّ النُّورِ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ وَ رَبَّ الْجَسَدِ الَّذِی سَکَنَ فِیهِ وَ رَبَّ الْمَلَائِکَةِ الْمُوَکَّلِینَ بِهِ اجْعَلْهُ لِی شِفَاءً مِنْ دَاءِ کَذَا وَ کَذَا وَ اجْرَعْ مِنَ الْمَاءِ جُرْعَةً خَلْفَهُ وَ قُلِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقاً وَاسِعاً وَ عِلْماً نَافِعاً وَ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی یدْفَعُ عَنْکَ بِهَا کُلَّ مَا تَجِدُ مِنَ السُّقْمِ وَ الْهَمِّ وَ الْغَمِّ إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی‏
حنان بن سدیر از پدرش روایت کرده است: امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس خاک قبر امام حسین علیه السلام را بدون نیت شفاء بخورد مثل این است که از گوشت بدن ما خورده باشد، پس هر گاه یکی از شما برای شفاء به آن احتیاج پیدا کرد باید بگوید: به نام خدا و با استعانت از خدا، بار خدایا ای پروردگار این تربت مبارکه طاهره، و پروردگار نوری که بر این خاک نازل شده است و پروردگار جسدی که در این خاک ساکن شده است و پروردگار ملائکه موکل به این خاک، آن را برای من شفای از دردم قرار بده، سپس جرعه ای آب بنوشد و بگوید: خداوندا آن را رزق واسع و علم نافع و شفای از هر دردی و مرضی قرار بده، پس بدرستیکه خداوند متعال دفع می کند از تو به واسطه این تربت هر آنچه که از درد و ناراحتی و اندوه و غم داری، ان شاءالله تعالی.
الحر العاملی، محمد بن الحسن (متوفای1104هـ)، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة،ج4 ص265، تحقیق و نشر: مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، الطبعة: الثانیة، 1414هـ.
روایت محمد بن مارد عن عمته:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ‏ مَارِدٍ عَنْ‏ عَمَّتِهِ‏ قَالَتْ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یقُولُ‏ إِنَّ فِی طِینِ الْحَائِرِ الَّذِی فِیهِ الْحُسَینُ علیه السلام شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ أَمَاناً مِنْ کُلِّ خَوْفٍ.
محمد بن مارد از عمه اش روایت کرده است: از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمودند: در خاک حائر حسینی علیه السلام شفای از هر درد و امان از هر خوفی است.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات،ص467، تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
شفا دادن، تنها به دست خداوند است
تا این جا ثابت شد که یکی از ویژگی های امام حسین علیه السلام این است که تربت مبارکش شفابخش است و تربت دیگری را جز تربت آن حضرت شفاء دهنده نیست؛ البته از دیدگاه شیعه این تربت مبارکه به خودی خود شفاء نمی دهد؛ بلکه منحصرا به اذن پرودگار شفاء می دهد؛ یعنی این خداوند است که در خاک کربلا شفا قرار داده است؛ همانطور که در آداب خوردن تربت مبارکه نیز به آن تصریح شده است که با گفتن «بسم الله» و بردن نام خداوند و با استعانت از خدا، خورده شود:
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ الْبَصْرِی عَنْ بَعْضِ رِجَالِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: طِینُ قَبْرِ الْحُسَینِ علیه السلام شِفَاءٌ مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ إِذَا أَکَلْتَهُ فَقُلْ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رِزْقاً وَاسِعاً وَ عِلْماً نَافِعاً وَ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ إِنَّکَ عَلی‏ کُلِّ شَی‏ءٍ قَدِیرٌ.
از محمد بن اسماعیل البصری از بعض رجالش از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که خاک قبر امام حسین(علیه السلام) شفای از هر دردی است، در هنگام خوردن بگو: به نام خدا و با استعانت از خدا، خداوندا آن را رزق واسع و علم نافع قرار بده و شفای از هر دردی قرار بده، بدرستیکه فقط تو بر هر کاری توانا هستی.
القمی، أبی القاسم جعفر بن محمد بن قولویه (متوفای367هـ)، کامل الزیارات، ص461تحقیق: الشیخ جواد القیومی، لجنة التحقیق، ناشر: مؤسسة نشر الفقاهة، الطبعة: الأولی1417هـ
روایات شیعه و سنی نیز گویای این است که شفاء، تنها به دست خداوند است و او است شفاء را در آنچه بخواهد قرار دهد.
مرحوم کلینی در کافی خود روایتی را ذکر کرده است:
عَنْ حُسَینٍ الْخُرَاسَانِی وَ کَانَ خَبَّازاً قَالَ: شَکَوْتُ إِلَی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَجَعاً بِی فَقَالَ إِذَا صَلَّیتَ فَضَعْ یدَکَ مَوْضِعَ سُجُودِکَ ثُمَّ قُلْ بِسْمِ اللَّهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، صاشْفِنِی یا شَافِی، لَا شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُکَ شِفَاءً لَا یغَادِرُ سُقْماً، شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ.
حسین خراسانی از دردی که در من بود به محضر امام صادق علیه السلام عرض حال کردم فرمودند پس از نماز دستانت را در موضع سجودت قرار بده سپس بگو: بِسْمِ اللَّهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، ص مرا شفاء بده ای شفاء دهنده، شفایی نیست جز شفای تو ،  آنچنان شفایی که ترک نمی کند هیچ بیماری را، شفای از هردرد و بیماری.الکلینی الرازی، أبو جعفر محمد بن یعقوب بن إسحاق (متوفای328 هـ)، الأصول من الکافی، ج2، ص567، ناشر: اسلامیه‏، تهران‏، الطبعة الثانیة،1362 هـ.ش.
همچنین شیخ حر عاملی در کتاب وسائل الشیعه می نویسد:
عن محمد بن مسلم، عن أبی جعفر علیه السلام قال:... إنما الشفاء بید الله.
محمد بن مسلم روایت کرده است: امام باقر علیه السلام فرمودند: شفاء فقط به دست خداست.
الحر العاملی، محمد بن الحسن (متوفای1104هـ)، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج17، ص182، تحقیق و نشر: مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، الطبعة: الثانیة، 1414هـ..
و بخاری در صحیح خود از عایشه نقل کرده است:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِی اللَّهُ عَنْهَا " أَنَّ النَّبِی (صلی الله علیه و آله و سلم) کَانَ یعَوِّذُ بَعْضَ أَهْلِهِ یمْسَحُ بِیدِهِ الْیمْنَی، وَیقُولُ: اللَّهُمَّ رَبَّ النَّاسِ، أَذْهِبْ الْبَاسَ اشْفِهِ وَأَنْتَ الشَّافِی، لَا شِفَاءَ إِلَّا شِفَاؤُکَ، شِفَاءً لَا یغَادِرُ سَقَمًا ".
از عایشه روایت شده است: پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بعضی از اهل خود را برای تعویذ با دست راست خود مسح می کرد و می فرمود: "خداوندا، ای پرودگار مردم، درد را از او ببر و شفایش ده و تو شفا دهنده ای و شفایی جز شفای تو نیست، شفایی که ترک نمی کند هیچ بیماری را».
البخاری الجعفی، ابوعبدالله محمد بن إسماعیل (متوفای256هـ)، صحیح البخاری، ج5، ص2168، تحقیق د. مصطفی دیب البغا، ناشر: دار ابن کثیر، الیمامة - بیروت، الطبعة: الثالثة، 1407 - 1987.
در نتیجه از دیدگاه شیعه و سنی، «شفا» دادن تنها در اختیار خداوند است و البته قادر است که «شفا» را در هرچه که بخواهد قرار دهد.
البته این بدان معنی نیست که خداوند نیازی به واسطه داشته باشد؛ بلکه سنت خداوند اینچنین بوده است که به واسطه هایی به بندگانش یاری می رساند؛ همانطوری که خداوند پیام خود را به وسیله فرشتگان و پیامبران به بندگانش می رساند؛ بی آن که نیازمند فرشته یا پیامبری باشد.

---------------------------------------
منبع:‌سایت  موسسه ولی عصر (عج) - آیت الله حسینی قزوینی