انسان باید در جوانی امور معنوی را برای زمان پیری ذخیره کند و گرنه بعدا خیلی کم می آورد. ذخیره کردن به این است که انسان خودش را بر سنن محمدی صلی الله علیه وآله وسلم منطبق کند. در زمان پیری فقط این ذخیره است که آسایش می آورد. حداقل ها را باید در جوانی ملکه کرد

اگر حرکت معنوی انسان، قاعده مند باشد، می تواند به سبک و روش بزرگان قبل زندگی کند.
آیت الله بهجت قدس سره چندین مرتبه می فرمودند: «طلاب نجف اشرف در طول هفته، یک غذای پختنی حتی تخم مرغ آب پز نیز نمی خوردند».
امکانات بسیار کم و غذاها خیلی ساده بوده است؛ اما در این زمانه الحمدلله از این جهت، نعمت ها فراوان است. آیا پرداختن به امور شهوی بیش از حدّ، ضرورت دارد؟! آیا ضرورت دارد که دل اطرافیان خود را با یک کلمه مجروح کنیم؟! سیره کدام یک از انبیاء این گونه بوده است؟! آن ها برای تحمل ناملایمات، مرکز قرار می گرفتند و بار دوستان را به دوش می کشیدند.
انسان باید در جوانی امور معنوی را برای زمان پیری ذخیره کند و گرنه بعدا خیلی کم می آورد. ذخیره کردن به این است که انسان خودش را بر سنن محمدی صلی الله علیه وآله وسلم منطبق کند. در زمان پیری فقط این ذخیره است که آسایش می آورد. حداقل ها را باید در جوانی ملکه کرد.
یادم هست که در ایام جنگ، دلهره عجیبی در شهر بود؛ تا حدی که مردم به خاطر اضطراب بسیار به دکترهای روان پزشک مراجعه می کردند. زمانی که وضعیت قرمز اعلام می شد، رنگ  چهره ها عوض می شد. روزی در حسینیه آیت الله بهاءالدینی قدس سره  بعد از نماز مغرب و عشاء نشسته بودیم که وضعیت قرمز اعلام شد. طولی نکشید که از پشت حسینیه، صدای عظیمی آمد که شیشه های منزل ایشان شکست. همان لحظه، ایشان استکان چای را برداشته بودند و به طرف دهان می بردند؛ اما هیچ تغییری در ایشان حاصل نشد و بسیار با آرامش نشسته بودند. معلوم می شد که این آرامش از چندین سال پیش برای ایشان حاصل شده است.