در روایات، بسیار به محبّت امیرالمؤمنین علیه ‌السلام سفارش شده است؛ اما نه در روایاتى که نهى از غلوّ مى ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند یا روایاتی که حضرات علیهم‌ السلام به خاطر اینکه مردم حدّ و حدودها را خلط نکنند، اظهار شکستگی و تواضع می ‌کردند؛ بلکه در روایاتى که درباره فضائل و مقامات و مراتب عالیه معصومین علیهم‌ السلام است. با مطالعه کتب، مى ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌توان اعتقاد به معصومین پیدا کرد؛ اما برای اعتقاد عملى و درک خوب قضیه، اعتقاد به تنهایی کارایی ندارد؛ بلکه شرح صدر، طهارت، تقوا و التزام، لازم است.
انسان ‌هایی که روز قیامت وارد بهشت مى ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، کسانى‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ هستند که پیوندى با امیرالمؤمنین علیه ‌السلام دارند. کسانی که در مراتب بسیار بالا هستند، در مقابل امیرالمؤمنین علیه ‌السلام شکسته تر هستند. انسان برای این که این شکستگى را به اوج برساند، چه کاری باید انجام دهد؟
 خود اهل بیت علیهم ‌السلام باید کمک کنند تا انسان بتواند شکسته شود و به درک برسد. انسان باید در مقابل امیرالمؤمنین علیه ‌السلام شکسته و عبد شود. این شکستگی و بندگی در مقابل حضرت علیه ‌السلام منافاتى با توحید خداوند ندارد.
در روایتی نقل شده است: سر یک نفر شکسته بود، به عنوان شکایت نزد خلیفه دوم رفت. خلیفه دوم از امیرالمؤمنین علیه ‌السلام قضیه را جویا شد. حضرت فرمودند:
رَأَیْتُهُ یَنْظُرُ فِی حَرَمِ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اللَّهِ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ إِلَى حَرِیمِ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اللَّهِ؛
او را در حرم خداوند متعال دیدم که به ناموس مردم، نگاه می ‌کند.
در نقل دیگری آمده است که حضرت فرمودند:
مَرَرْتُ بِهَذَا وَ هُوَ یُقَاوِمُ امْرَأَهً فَسَمِعْتُ مَا کَرِهْت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌؛[۱]
عبور می کردم؛ دیدم این جوان، متعرّض زنی شده است و من چیزی از او شنیدم که مرا ناراحت کرد.
خلیفه دوم به آن شخص گفت:
اذْهَبْ وَقَعَتْ عَلَیْکَ عَیْنٌ مِنْ عُیُونِ اللَّهِ وَ حِجَابٌ مِنْ حُجُبِ اللَّهِ تِلْکَ یَدُ اللَّهِ الْیُمْنَى یَضَعُهَا حَیْثُ یَشَاءُ؛[۲]
برو ای جوان! چشم خداوند در هنگام معصیت، تو را دید؛ او (امیرالمؤمنین علیه‌ السلام) دست راست خداوند است که هر جایی اراده کند آن را قرار می ‌دهد.
گاهی حرف‌ های عجیبی از خلفا نقل شده است؛ مانند همین مورد که خلیفه دوم، حضرت علیه ‌السلام را «عین الله» و «یدالله» می ‌داند.
برای رسیدن به کمال، فقط یک مسیر وجود دارد و آن هم عبودیت خداوند متعال و درک مقامات اهل بیت علیهم ‌السلام است که باعث عاقبت به خیر شدن انسان می ‌شود. آنچه در روز قیامت برای انسان باقی می ‌ماند، فقط محبّت اهل بیت علیهم ‌السلام و پذیرش ولایت و پذیرش الگوهایى است که تا قیامت و بهشت، باقی هستند؛ این الگوها، امیرالمؤمنین و بقیه اهل بیت علیهم ‌السلام هستند. 
-----------
پی نوشت:
[۱] . بحار الانوار، ج ۳۹، ص ۸۸.
[۲] . بحارالانوار، ج۳۹، ص ۸۸.
---------------
منبع: بنیاد هاد