برای موفقیت طلاب و روحانیون در سفرهای تبلیغی، دانستن یک سری مسائل شرعی، لازم تر به نظر می رسد. این معلومات شرعی، عام البلوا بوده و در همه مناطق تبلیغی(شهر یا روستا) امکان وقوع آن هست، و طبعا باید پاسخگویی به آن مسائل عام البلوا، با اخلاق و رفتار جذاب همراه باشد.
ممکن است یک روحانی برای اولین بار باشد که به تبلیغ می رود، ولی این دلیل نخواهد شد که دست او برای گفتن مسائل اولیه خالی باشد. هر چه یک مبلغ دینی در کار تبلیغ خود و بایسته های آن دقت کند، بدون شک موفق خواهد شد. مولا علی(علیه السلام) می فرماید: «إذا لَوّحْتَ الفِكْرَ في أفْعالِكَ، حَسُنَتْ عَواقِبُكَ في كُلِّ أمْرٍ؛ هرگاه در كارهايت بينديشى ، در هر كارى، نيك فرجام شوى.»[1] طبق این حدیث باید مبلغین ارجمند بیاندیشند که عامه مردم(اعم از مسجدی و غیرمسجدی) چه نیازهای شرعی دارند و خود را برای پاسخگویی به آن نیازها آماده کنند.
از جمله مسائل شرعی فراگیر در مناطق تبلیغی، که مبلغین ارجمند باید خود را به دانستن آن مجهز کنند، عقد ازدواج(متعه و دائم)، نماز میت، تلقین میت و تجهیز او، استخاره و اموری از این دست است. پیداست دانستن این موارد، نه تنها در سفرهای تبلیغی؛ بلکه در عمر یک طلبه و روحانی، لازم و ضروری است. اما در سفرهای تبلیغی، دانستن آنها لازم تر است.
نکته: اهتمام مبلغ به نیازهای شرعی عام البلوا یک طرف قضیه است و اخلاق و رفتار متناسب و جذاب او یک طرف دیگر؛ مثلا مبلغ دین باید در شادی ها و سوگ های مردم(مخصوصا در روستا) سهیم باشد و یکی از راه های ارتباط خود با مردم را(چه مسجدی و چه غیر مسجدی) همین گونه کارها بداند(تبریک به کسی که ازدواج نموده و تسلیت به بازماندگان متوفی).

پی  نوشت:
1ــ مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل ،ج‏11، ص308