امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه: «و مَن أحیاها فَکَأنَّما أحیَا النّاسَ جَمیعا؛[1] هر که کسى را زنده کند گویى همه مردم را زنده کرده است»؛ فرمودند: 
یعنى آنان را از آتش و غرق شدن نجات بخشد. [2]

پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: 
دَخَلَ عَبدٌ الجَنَّةَ بِغُصنِ شَوكٍ كانَ عَلى طَريقِ المُسلِمينَ فَأماطَهُ عَنهُ ؛[3] 
اى به سبب برداشتن شاخه خارى از سرراه مسلمانان به بهشت رفت . 

پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: 
أمِطِ الأذى عَنِ طَريقِ المُسلِمينَ فَهُوَ لَكَ صَدَقَةٌ ؛[4]
آنچه را كه موجب آزار مى شود از سر راه مسلمانان دور كن ، كه اين كار براى تو صدقه است . 

پيامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: 
مَن رَدَّ عَن قَومٍ مِنَ المُسلِمينَ عادِيَةَ ماءٍ أونارٍ وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ ؛[5]
كسى كه دسته اى از مسلمانان را از خطر سيل يا آتش سوزى نجات دهد ، بهشت بر او واجب مى شود . 

پی نوشتها:
[1] مائده:32.
[2] الکافى ، ج 2 ، ص 210.
[3] ميزان الحكمه ، ح 12676.
[4] مسند أحمد ، ج 4 ، ص 423.
[5] الكافى ، ج 5 ، ص 55.