روزه در سفر حرام است ولی در مواردی مسافر باید روزه بگیرد.

مسافری که تصمیم دارد ده روز یا بیشتر در مکانی بماند.
مسافری که تصمیم ندارد هشت فرسخ برود؛ البته اگر چهار فرسخ می رود و چهار فرسخ بر می گردد در حکم هشت فرسخ خواهد بود.

*در سفر معصیت.

*مسافری که وارد مکانی شده و تصمیم نگرفته تا کی می خواهد در آنجا بماند؛ این شخص تا سی روز نمازهای خود را دو رکعتی می خواند و روزه هم نمی گیرد؛ اما از روز سی و یکم به بعد، هم نمازهای خود را کامل می خواند و چنانچه روزه بر وی واجب است روزه هم می گیرد.

*مسافری که بعد ظهر از وطن حرکت کند، روزه آن روزش صحیح و واجب است آن را تمام کند؛ ولی روزهای بعد بستگی دارد که تصمیم ماندن ده روز را در یک مکان دارد یا نه.

*کسی که نذر کند در سفر روزه مستحبی بگیرد؛ مانند این که بگوید برای خدا است بر من که در این سفر، سه روز روزه بگیرم؛ چنین شخصی موظف است به نذر خود عمل نموده و روزه مستحبی را در سفر بجا آورد. البته نذر مزبور مختص است به روزه مستحبی و شامل روزه واجب نمی گردد.

*مسافری که تصمیم گرفته ده روز در مکانی بماند ولی پس از خواندن یک نماز چهار رکعتی از تصمیم خود منصرف شود. شخص مذکور تا وقتی در آن مکان هست باید نمازها را کامل و روزه ها را بگیرد.

*کثیر السفر.

تهیه و تدوین: حجت الاسلام والمسلمین سیدجعفر ربانی/به نقل از حوزه