علاقه به امام رحمه الله

حضرت آیت اللّه بهاءالدینی، به محض آگاه شدن از رحلت جانگداز حضرت امام رحمه الله ، با دلی آکنده از غم و اندوه، چند سطری به عربی نگاشتند که ترجمه گوشه ای از آن چنین است: «حضرت آیت اللّه العظمی خمینی، که بی کران رحمت خداوند بر او باد، حدود شصت سال در احیای اسلام و چهره ناب معارف و علوم آن، از عرفان و فقه گرفته تا سیاست دینی، با تمام توان کوشید و در مقابل سختی ها و رنج های حوادث، در مسیر مبارزه با کفر و شرک و الحاد، نستوه ایستاد.... با وجود حضرت امام، در دوران غیبت حضرت ولی عصر(عج) و در هنگامه جولان کفر و قدرت مآبی و طغیان شرک، با تمام تجهیزات و نیرو، تشیع و اسلام زنده شد.... گزیده سخن آن که: امام ذخیره ای از گنجینه اهل بیت عصمت علیه السلام بود. خداوند او را پاداش خیر دهد و با اجداد بزرگوارش، محشور گرداند».

دیدار امام با آیت اللّه بهاءالدینی

یکی از شاگردان آیت اللّه بهاءالدینی چنین نقل می کند: یک شب حضرت امام رحمه الله به منزل آیت اللّه بهاءالدینی رفته بودند. روز بعد ایشان فرمودند: دیشب بعد از رفتن شما، حاج آقا روح اللّه این جا آمد. بعد ایشان مطالبی درباره امام و عظمت ایشان فرمود. از جمله این که: «بعد از انبیا و اولیا، کره زمین شخصیتی مثل امام ندیده بود». علاقه ایشان به حضرت امام تا جایی بود که وقتی در سال 1342، یکی از درس های سطح عالی ایشان با کلاس حضرت امام، هم زمان می شود، برای تقویت کلاس امام، درس خود را تعطیل می کنند.

ذخیره الهی

یکی از نزدیکان حضرت آیت اللّه بهاءالدینی، نظر ایشان را درباره مقام معظم رهبری چنین بیان می کنند: از شخصیت آیت اللّه خامنه ای ـ مدظلّه العالی ـ آن هم در زمانی که رئیس جمهور بودند، خیلی تجلیل می کردند و می فرمودند: «ایشان شخص بزرگواری است». هم چنین در جای دیگر فرمودند: «با اخلاص بسیار و سوز فراوانی که حاج آقا روح اللّه [حضرت امام]، داشت برای بنده روشن بود که ائمّه علیه السلام پشتیبان او خواهند بود... . از همان زمان رهبری را در آقای خامنه ای می دیدم، چرا که ایشان ذخیره الهی بعد از امام بوده است».

لذت از حکومت اسلامی

حضرت آیت اللّه بهاءالدینی، با نگاهی مثبت به نظام اسلامی و با حمایت های عملی، هماره دیگران و شاگردان خود را به تلاش برای تقویت نظام تشویق می کردند. یکی از شاگردان ایشان در این باره می گوید: آیت اللّه بهاءالدینی می فرمودند: «انسان از حکومت اسلامی لذت می برد». به اعتقاد ایشان، اصل، تشکیل حکومت اسلامی بود و خیلی روی این مسأله تأکید داشتند. عملکرد ایشان به نحوی بود که ما به امام و رهبری و انقلاب دل بسته شده بودیم و از ایشان الهام می گرفتیم که باید برای این حکومت تلاش کنیم.

وارستگی

یکی از صفات مردان خدا، پرهیز از شهرت و گریز از عنوان و نام است. حضرت آیت اللّه بهاءالدینی نیز از این قید رسته و دل در گرو یار نهاده بود. روزی ایشان به یکی از اطرافیان که آن مرد بزرگ را با عنوان خاصی خطاب کرده بود، فرمودند: «از این که تعبیر بزرگوار در مورد ما به کار بردید، ناراحت شدم».

شیوه تحصیل

حضرت آیت اللّه بهاء الدینی معتقد بودند که دوران تحصیل را باید با ژرف نگری و به صورت عمیق گذراند. ایشان در جایی چنین فرمودند: «باید از سرعت بی مورد و تند خواندن مضّر پرهیز کرد. توجه به کمّیت و مقدار نداشت، به کیفیّت و چگونگی تحصیل اندیشید. خوب خواندن و دقت لازم، موجب تشویق در ادامه تحصیل شده، توفیق انسان را زیاد می کند، عمق بیشتری برای دانش ایجاد می شود و تحصیل و تدریس موفّق پیدا می کند و سرانجام در جامعه مقید می گردد».

نشاط علمی

یکی از عوامل موفقیت دانش پژوهان، برخورداری از نشاط علمی است؛ نکته ای که در سخنان عارف فرزانه، حضرت آیت اللّه بهاءالدینی چنین بیان شده است: «بنده در نوجوانی، با نشاط فراوان، حدود شانزده ساعت کار علمی و فکری داشتم و مجهولات و نقاط ابهام درس هایم را به این طریق حل می کردم. نشاط درسی برای تحصیل انسان بسیار مفید و ضروری است. انسانی که با نشاط است، خوابش کم، اتلاف وقتش کم و صحبت های غیر ضروری اش کم تر است و تمام همتّش درس است و تحصیل».

با خدا باش!

نصیحت های مردان علم و عمل، هرچند کوتاه باشد، راهگشا و کلیدی است. عارف وارسته، حضرت آیت اللّه بهاءالدینی، به جویندگان کوی دوست، جمله کوتاهی سفارش می کردند که عصاره و چکیده تمام اذکار است؛ «با خدا باش!»، و آن گاه که ذکری از او می خواستند، می فرمود: «با خدا باش!» و اگر با اصرار جوینده و پرسشگر مواجه می شدند، آیه 69 سوره عنکبوت را تلاوت می کردند که «آن کس که در محدوده بندگی ما بکوشد، راه ارتقا و صعود را به او بنمایانیم».

◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️▪️◼️

منبـــــــــع : مجله گلبرگ - تیر 1383، شماره 52