شیطان، بیشترین عبادت را کرده بود؛ عباداتی که دیگر کسی نمی‌ تواند انجام دهد. او سجده‌ های شش هزار ساله انجام داده (1) و فوق‌ العادگی زیادی هم پیدا کرده بود.
این قضیه (تمرّد شیطان بعد از آن همه عبادات) همه قواعد را می‌ شکند و می‌ فهماند که روی هیچ چیزی نمی‌ شود حساب کرد غیر از فضل خدا، عصمت الهی و چنگ زدن به دامان خدا و اولیای خدا. [ملاک،] به کثرت عبادات نیست؛ درون انسان یک چیز دیگر است که باید آن را دید و خداوند هم آن را می‌ بیند. همه مسأله به نگاه ما و تجزیه و تحلیل ما نسبت به شخصیت افراد نیست. ما چه می‌ دانیم که قلب افراد چه ابتلایی دارد و در چه فکری است؟
حاج ابوالقاسم شهرضایی مرد بزرگ و فوق‌ العاده‌ای بود. یک شب ماه رمضان با یک نفر از دوستان از اصفهان حرکت کردیم تا به زیارت ایشان برویم. در مسیر به شخصی که همراهم بود گفتم: جریان برصیصای عابد چگونه بوده که این‌ قدر عبادت بکند، مستجاب الدعوه بشود و بعد، این‌ طور خراب دربیاید؟ گفت: نمی‌ دانم؛ حالا می‌ رویم از حاج ابوالقاسم می‌ پرسیم. آنجا که رسیدیم ما یادمان رفت؛ ولی خود حاج ابوالقاسم گفت: افرادی مثل برصیصای عابد که این‌ قدر عبادت کردند و پایان کارشان این‌ گونه شد، به خاطر این بوده که از ابتدا در درونشان مشکل بوده و آن‌ ها حاضر نبودند آن مشکل را کنار بگذارند و با این همه حال، عبادت می‌ کردند. خداوند هم بالأخره به خاطر زحمتی که می‌ کشند جزایشان را می‌ دهد.
دل، باید از بیماری بیرون بیاید. قرآن می‌ فرماید:
یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ‏ وَ لا بَنُون‏ إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلیمٍ؛(2)
روزى که مال و فرزندان سود ندهد، جز آن که با قلب سلیم به محضر پروردگار حاضر مى ‏شود.
قلب سلیم و شاکله سالم، باعث سعادت می‌ شود؛ و الا اگر قلب بیمار بود، یک جایی آثار خود را نشان می‌ دهد.
—————————————————————————————————————————
(1).  نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ معروف به قاصعه.
(2).سوره شعراء، آیه ۸۸ و ۸۹.