جوانگرایی در امر تبلیغ دین، نکته ای است که باید بطور جد مورد توجه حوزه علمیه و مبلغان دینی باشد؛ زیرا بفرموده مولا علی(علیه السلام) قلب نوجوان(و جوان) مانند زمینی است که آماده پذیرش هر بذری است.[1] این نکته، استفاده از ظرفیت جوانان را(هم مبلغان جوان و پرشور، و هم جوانان مخاطب) در تبلیغ دین آشکار می کند.
یکی از نکته های جوانگرایی مبلغ دینی، داشتن انعطاف بیشتر در مواجهه با جوانان است. زیرا جوان در دوره ی قرار دارد که هیجانات و عواطف و نیروی او(واکنش او) به اوج خود رسیده است؛ بر این اساس حضرت علی(علیه السلام) می فرماید: «اذا عاتبت الحدث فاترك له موضعا من ذنبه، لئلا يحمله الإخراج على المكابرة؛ هرگاه جوان را توبيخ كردى، برخى خطاهاى او را ناديده بگير، تا توبيخ تو، او را به مقابله وادار نسازد.»[2] پیام این حدیث برای مبلغان این است که برای جذب جوانان در مسیر دین، باید با نادیده گرفتن اشتباهات آنان و پرو بال دادن به نکات مثبت آنان(تشویق آنان)، بجای اینکه آنها را در مقابل خود قرار داد، از ظرفیت آنان استفاده کرد.
غالبا یک مبلغ جوان بهتر می تواند با جوانان ارتباط برقرار کند و آنها را جذب کند. چه بسا یک مبلغ میانسال بخاطر فضای فکری دوره خود و غیره، نتواند ارتباط موثری با جوانان پیدا کند و اگر جوانی به او رجوع کند و بگوید که گناهی مرتکب شده است، از طرف روحانی میانسال طرد شود و یا حوصله ی کلنجار رفتن با او را نداشته باشد و واکنش نامطلوبی از طرف جوان صورت گیرد. اما این مطلب غالبا در مورد یک روحانی جوان با تجربه، کمتر صدق می کند؛ زیرا که مبلغ جوان با تجربه، انعطاف بیشتری دارد.
------------------
پی  نوشت ها:
1ــ    نهج البلاغه(صبحی صالح) ص393 ، نامه 31 - تحف العقول ص70  
2ــ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 20، ص 333، ح 819