سؤالى که ممکن است پیش بیاید این است که اولین قدم براى ارتباط با قرآن چیست و براى شروع ارتباط با این کتاب الهى چه باید کرد؟
پاسخ این سؤال را می ‏توان در خود قرآن کریم یافت؛ آنجا که می ‏فرماید:
إِذَا قَرَأْتَ الْقُرْءَانَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیم؛(1)
هنگامى که قرآن قرائت کردى، از شیطان رانده شده، به خداوند پناه ببر.
از این آیه به دست می آید که شیطان نمی خواهد مردم با قرآن ارتباط داشته باشند و مانع این ارتباط است؛ از این رو در مرحله اول ارتباط که قرائت آیات قرآن است، دستور داده شده تا از شرّ شیطان به خداوند متعال پناه ببریم. از این دستور معلوم می شود که از همان ابتداى ارتباط با قرآن، شیطان دست به کار می ‏شود و می ‏خواهد مانع ایجاد کند.
البته این استعاذه، امرى است مانند خود قرائت قرآن که ممکن است حقیقتش اجرا و پیاده شود و ممکن است فقط به یک لفظ اکتفا شود. منظور این‏ که ممکن است انسان از استعاذه فقط به لفظِ «أعوذ بالله من الشیطان الرجیم» اکتفا کند و ممکن هم هست که استعاذه عملى را در خود پیاده کند و وقتى تصمیم گرفت با کتاب خدا انس بگیرد، در همه لحظات از امورى که مانع این ارتباطند به خداوند پناه ببرد و در مراقبه کامل باشد.
البته باید توجه داشت که همین استعاذه لفظى، انسان را یک پله به اجراى استعاذه عملی نزدیک‏تر می ‏کند؛ یعنی اکنون که قصد قرائت قرآن دارد خود را براى ارتباط با خدا و کلام او تخلیه کند و دقت کند که چه چیزى باعث پراکندگى قلب، عدم توجه و قطع ارتباط با قرآن است؟ اگر فکر دنیا و شهوت و امور دیگر است، آن را بیابد و از خود دور کند. یافتن این عامل، راه استعاذه را آسان می کند و این استعاذه پیش از قرائت، مقدمه‏ اى می ‏شود براى استعاذه عملى و حقیقى.
------------
پی نوشت:
۱) . سوره نحل، آیه ۹۸.
----------------
منبع: بنیاد هاد