امیرمؤمنان على(علیه السلام) می فرمایند: «حُسْنُ الاَخْلاقِ یُدِرُّ الاَرْزاقَ وَ یُؤْنِسُ الرِّفاقَ؛ حسن خلق روزى ها را فراوان مى کند و بر محبت دوستان مى افزاید» [غرر الحكم و درر الكلم، ص: 346]
مطمئنا در فضای امروزی جامعه، طلبه ای موفق خواهد بود و آینده روشنی خواهد داشت که اخلاق او نیکو بوده و با مردم به نیکویی صحبت کند.
متاسفانه گاهی دیده می شود که طلبه ای وارد فضای تبلیغی می شود و بعضا به خاطر مشکلاتی که سابقا برای او پیش آمده است یا مشکلاتی که در حین تبلیغ برای او پیش آمد می کند، رفتار و اخلاق او تغییر می کند و بعضا در حال عصبانیت تصمیماتی می گیرد که بعدا با مشکلاتی روبرو می شود؛ لذا در منابع روایی تاکید شده است که اولا مومن همیشه اخلاقش نیکو می باشد و اگر هم زمانی عصبانی شد، بر رفتار خود مسلط است و در حین عصبانیت تصمیم نمی گیرد.
همچنین امام صادق عَلَيْهِ السَّلَامُ فرمود:
شخصى بيابان نشين نزد رسول خدا (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) آمد و اظهار داشت: اى رسول خدا! من بيابان نشين هستم و مسافرت مى‏روم، چيزى را به من بياموز (كه سعادت دنيا و آخرتم را تامين كند).
حضرت رسول (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) فرمود: غضب نكن، اعرابى آن سخن را ساده گرفت و نزد حضرت باز گشت و سؤال خود را تكرار كرد و حضرت همان جواب را تكرار نمود، پس مرد به خود آمد و گفت: ديگر چيزى نمى‏ پرسم، همانا مرا نصيحت كرد و مرا بر حذر داشت كه هنگام غضب تهمت نزنم، و كسى را به قتل نرسانم.[الزهد، ص: 26]
نتیجه اینکه طبق فرمایش حضرت علی علیه السلام، اگر کسی حسن خلق داشته باشد باعث می شود که محبت دیگران نسبت به او افزایش یابد و این به این معنی است که اگر طلبه ای حسن خلق داشته باشد، باعث می شود که دیگران به صحبت های او اهمیت نشان دهند و بدان عمل کنند.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: « اَلاِسْلامُ حُسْنُ الْخُلْقِ؛ اسلام همان خوش رویى است»[کنزالعمّال، ج3، ص17] این تعبیر نشان مى دهد که عصاره تعلیمات اسلام همان حسن خلق است، و طلبه ای که تمام همّ و غم او تبیلغ دین مبین اسلام و مذهب حقه تشیع است باید خود جلوتر از دیگران متخلق به اخلاق اسلامی باشد.