«یعنی اگر می خواهید به صراط مستقیم برسید، ببینید امیرالمؤمنین(عليه الصّلوة و السّلام) و انبیاء چه کردند؛ «هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقيمٌ»

وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ». شیطان بعد از آن که قسم خورد که همه را به اغوا بکشد، در ادامه می گوید: «إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصينَ» به جز بندگان پاک و خالص تو؛ مخلَصین، نه مخلِصین. چون مخلِصین هم در خطر عظیم هستند.
 حضرت صادق القول و الفعل، امام جعفر صادق(صلوات اللّه و سلامه علیه) می فرمایند: «اَلناسُ کُلُّهُم هالِکونَ اِلّا العابِدونَ» همه مردم در هلاکتند مگر کسانی که بندگان خدا هستند. «وَالعابِدونَ کُلُّهُم هالِکونَ اِلّا العالِمونَ» و بندگان خدا هم در هلاکتند مگر این  که اهل علم باشند  عبد کجاست که حالا اهل علم هم باشد  باز همین اهل علم هم در هلاکتند، «وَالعالِمونَ کُلُّهُم هالِکونَ اِلّا العامِلون» مگر آن هایی که اهل عمل هستند. «وَالعالِمونَ کُلُّهُم هالِکونَ» کسانی که عمل هم می کنند، باز در هلاکت هستند «اِلّا المُخلِصون وَ المُخلِصونَ فِی خَطَرٍ عَظیم» مگر مخلِصین که آن ها هم در خطر عظیمی هستند. تازه کسانی که خود را برای خدا خالص کردند، در خطرند، آن هم در خطر بزرگ!
برخی سؤال می کنند: چطور می شود فلان عالم که ما احساس می کردیم یک مقدار شمّ معرفتی و عرفانی هم دارد، یک موقع هایی راه را کج می رود و از صراط رهبری دور می شود؟ برای این  که «وَ المُخلِصونَ فِی خَطَرٍ عَظیم» آن ها هم در خطر عظیم هستند. مخلَص با مخلِص فرق می کند. مثل مقلِّد و مقلَّد، مقلِّد کسی است که تقلید می کند و مقلَّد کسی است که از او تقلید می شود. مخلَص کسی است که دیگران را هم خالص می کند و شیطان نمی تواند او را اغوا کند؛ یعنی عصمت دارد و این صراحت قرآن است. خود شیطان هم اقرار کرده است، چون می داند و یک چیزهایی فهمیده، می گوید: خدایا! من همه را به اغوا می کشم إلّا کسانی که مخلَص هستند... بعد حضرت حقّ می فرماید: «قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقيمٌ»،همین مخلَصین که در مقام والا هستند و دیگران را هم می توانند به مقام اخلاص برسانند، در صراطی هستند که برای من است و مستقیم است. این پاکی سیرت و اخلاص، راه مستقیم به درگاه رضایت من است و به سوی من برمی گردد. طبق این آیه  ای که بیان شد، آیه «اِهْدِنَا الصِّراطَ المُسْتَقِيْمَ» هم یعنی خدایا! ما را به راه مخلَصین هدایت کن؛ چون خود شیطان در آیه قبل می گوید: «وَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصينَ قالَ هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقيمٌ» من همه را به اغوا می کشانم مگر مخلَصین را. لذا «اِهْدِنَا الصِّراطَ المُسْتَقِيْمَ» یعنی «اِهْدِنَا الصِّراطَ المُخلَصین»؛ یعنی «اِهْدِنَا الصِّراطَ مَولانَا اَمیرَالمُؤمِنین(عليه الصّلوة و السّلام)»؛ یعنی «اِهْدِنَا الصِّراطَ المَعصُومین(علیهم صلوات المصلّین)»؛ یعنی اگر می خواهید به صراط مستقیم برسید، ببینید امیرالمؤمنین(عليه الصّلوة و السّلام) و انبیاء چه کردند؛ «هذا صِراطٌ عَلَيَّ مُسْتَقيمٌ» چون صراط مخلَصین این است و این آیه قرآن است. روایات و مطالب زیادی راجع به این موضوع خصوصاً از خود اهل جماعت وجود دارد. بعضی از اهل جماعت (وهابیّون) ایراد گرفته  اند که چرا ما می گوییم: «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ» یعنی « اِهْدِنَا الصِّراطَ مَولانَا اَمیرَالمُؤمِنین(عليه الصّلوة و السّلام)» و می گویند: شما در نماز هم مشرکید! نمازتان هم نماز نیست! باید بگوییم این صراحت خود قرآن است که اتّفاقاً خود آن ها هم در این زمینه روایت دارند. ...خدا می فرماید: تو اصلاً بر این ها سلطه نداری، این ها عباد من هستند «لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطان»، سلطه تو بر مردم نادان و گمراه و کسانی است که پیرو تو شدند «إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغاوينَ». البته با قرآن اثبات خواهم کرد که بستر این بندگی هم باید بستر عصمتیّه باشد. حتّی والده مکرّمه مولی الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیه) هم عصمت داشتند؛ یعنی باید زمینه عصمت وجود داشته باشد. تسلّط شیطان و بدبختی پس این آیات شریفه، بیانگر عصمت است و مخلَصین کسانی هستند که در مقام عصمت هستند؛ چون خود شیطان اقرار می کند که من نمی توانم آن ها را به اغوا بکشم و هر چه هم بخواهم از بیرون وسوسه کنم، اصلاً نمی شود. البته بعضی مواقع  چون شیطان احمق است، می آید وسوسه کند، امّا شرمسار می شود!