تبلیغ دین از آن کارهای مهم است که اخلاص در آن نقش ویژه ای دارد. بدون شک داشتن اخلاص بر اعمال و رفتار و اخلاق مبلغ دینی تاثیر بسزایی دارد.
حضرت علی(علیه السلام) در باره اخلاص می فرماید: « بِالاخلاصِ تُرفَعُ الاعمالُ؛ به سبب اخلاص، اعمال (به درگاه خدا) بالا می رود.»[1] پیام این حدیث برای مبلغان دینی این است که مقبول شدن کار تبلیغی آنها در درگاه خدا بستگی به اخلاص آنها دارد.
اخلاص به اندازه ای اهمیت دارد که حتی به صورت ضرب المثل درآمده که «هر چه از دل برآید، بر دل نشیند» و البته این ضرب المثل، ریشه حدیثی هم دارد. از جمله در حدیث دیگری از حضرت علی(علیه السلام) می خوانیم: «سخنی که از دل بیرون آید، بر دل مخاطب می‌نشیند، و چون از زبان بیرون آید، از گوشها فراتر نرود.»[2]

نکته مهم: البته این سخن فوق به این معنی نیست که اگر تبلیغ دین بر روی انسانهایی تاثیر نگذاشت، باید در اخلاص مبلغ شک شود؛ خیر، بلکه این کار به قابلیت شنونده و غیره نیز بستگی دارد. سخن در این باره از حوصله این نوشتار بیرون است.

اخلاص و اخلاق
وقتی انسان کار خود را برای خدا انجام دهد، اخلاق او به سمتی سوق پیدا می کند که چندان در بند ستایش و تشکر دیگران نیست. پیامبر اسلام می فرماید: «بنده به حقیقت اخلاص نرسد مگر آن گاه كه دوست نداشته باشد در برابر كاری كه برای خدا می كند، تمجید و ستایش شود.»[3]
یک مثال: مبلغ دینیِ مخلص، به اخلاص خود در منبر توجه می کند نه به تشکر هیئت امنا بابت منبر او(که آن هم در جای خود خوب است).
سخن آخر اینکه؛ اگر محتوای دینی با اخلاص(و همراه با مهربانی و بیان زیبا) به شنونده منتقل شود، انشاءالله جدای از مقبولیت در درگاه خدا، بر مخاطبان نیز تاثیر خواهد گذاشت.
----------
پی نوشتها:
1ــ غررالحكم، ح 4242
2ــ شرح نهج البلاغه ابن أبی الحدید، ج‏20، ص287
3ــ بحارالانوار، ج 72، ص 304