هر کس حکیم شد، از عصمت برخوردار است، کیّس است، از همه چیز آگاه است، فتنه  شناس است و در فتنه  ها افراد را می شناسد

پروردگار عالم  می فرماید: «وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ» ما هم کتاب و هم حکمت به تو دادیم.
لذا حکمت فقط برای معصوم است. ما حکیم کم داریم. البته متأسّفانه در باب تعارف به خیلی ها حکیم می گویند که شاید فقط عالِم هستند. البته عالم هم کم داریم. با سواد زیاد داریم امّا عالمی که تا می گوید «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ» به علم خدا اتّصال یابد و دائم مطالب به او برسد و مدام درّهایی به قلب او بریزد و او هم به زبان جاری کند، خیلی کم داریم. باسواد داریم که سواد هم سیاهی است و باسواد یعنی کسی که تنها کتاب خوانده است، امّا دلیل نمی شود که عالِم هم باشد. حکیم هم که دیگر نادر است.
پروردگار عالم می فرماید: ما به تو کتاب و حکمت دادیم. هر کس حکیم شد، از عصمت برخوردار است، کیّس است، از همه چیز آگاه است، فتنه  شناس است و در فتنه  ها افراد را می شناسد.
بعضی از علمای ما هم فقط عالمند، امّا حکیم نیستند. لذا در مواقع فتن زیرک نیستند و نمی توانند فتنه ها را شناسایی کنند؛ چون حکیم به معنای حقیقی نیستند.
پروردگار عالم می فرماید: «وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَيْكَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ» خود حکمت تیزبینی می آورد و برای انسان عصمت دارد.
حکیمان عالم هم بسیار دلسوز مردم هستند. پیغمبر اکرم(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) هم این گونه بودند، از باطن همه آگاه بودند، امّا مدام می گفتند: بگذار یک طوری او را هم به این سمت بکشم، تا این  که پروردگار عالم صدایش درآمد و فرمود: «لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلاَّ يَكُونُوا مُؤْمِنينَ»این ها ایمان نمی آورند، چرا تو مدام می خواهی خودت را به هلاکت بیندازی؟! این ها ایمان حقیقی ندارند و هیچ وقت مؤمن نمی شوند.