آیا این دینی که بر نبی اکرم نازل شده، جدّاً محفوظ مانده است؟

بحث در مورد عصمت انبیاء و ائمّه(علیهم صلوات المصلّین)، مقدّمه بحث مهدویت محسوب می شود. در بحث مهدویت، ملاک اوّل این است: امام که هادی خلق است، طبعاً مبشّر و پیشوا برای دین، هادی دین و پیشوای مردم به سمت پروردگار عالم در راه دین است.
 طبیعی است در این جا این سؤال پیش می آید: آیا این دینی که بر او نازل شده، جدّاً محفوظ مانده است؟ آیا دقیقاً همان دینی است که پروردگار عالم خواسته یا اضافه و کم شده است؟
این دینی که ما می خواهیم هادی آن، ما را به آن برساند، باید مشخّصاتی داشته باشد:
1.      اصل این دین باید الهی باشد.
2.      آن کسی که مبیّن این دین است (پیامبر)، حتماً باید معصوم باشد.
3.      آن کسی هم که می خواهد این دین را به انسان مرحمت کند (امام)، باید در پرده عصمت باشد.
دین که از قبل آمده، نبی هم که معصوم بوده است، دیگر چرا امام هم باید معصوم باشد؟ به این دلیل که خود دین در هر شرایط زمانی و مکانی نیاز به تفسیر و توضیحات خاصّ خود دارد، لذا امام هم باید معصوم باشد.
ما حتّی قائل هستیم، غیر امام معصوم هم در زمان غیبت باید یک نوع عصمت (نه عصمت به معنای عصمت حقیقی) داشته باشد، «مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِينِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ يُقَلِّدُوهُ» همین عبارت «مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ» خود دلیلی برای عصمت است. وقتی کسی مطیع امر مولا نباشد، امکان دارد احساس کند کسی شده است و با خود بگوید: ما هم یک موردی را اضافه می کنیم، که این خلاف است.
لذا ما قائل به این هستیم که نوّاب عام حضرت  نوّاب خاص که مشخّص هستند، امّا نوّاب عام که در حقیقت تبیین دین می کنند، دقیقاً معلوم نیست که چه کسانی هستند  باید اتّصالی به ساحت قدس آقا داشته باشند. البته طبیعی است این ها هیچ وقت مدّعی ارتباط نیستند؛ چون مع الأسف و هزاران هزار بار تأسف، بعضی دکّان و بازار درست کرده اند و انسان های کذّاب و پلید بسیاری، مدّعی ارتباط با حضرت شده اند.
امّا کلیّات این قضیّه گفته شده است، از جمله: «صَائِناً لِنَفْسِهِ...» و این از نکات بسیار مهم است که کسی بتواند خود را نگاه دارد.
اصلاً هر کسی که در این راه وارد می شود، باید خیلی چیزها را از دست بدهد. امام و پیامبر نمی توانند امام و پیامبر باشند و حتّی بعد از آن ها مبلّغین حقیقی این راه هم نمی توانند مبلّغ حقیقی باشند، و هر آنچه که مردم انجام می دهند، انجام بدهند.
یعنی چه؟ یعنی مردم می توانند بخورند و بیاشامند، امّا این ها نمی خورند؟! خیر، این ها هم می خورند، می خوابند، می نشینند، در بازار و در بین مردم معامله می کنند، همان طور که پیامبر عظیم الشّأن(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) این کار را می کردند، امّا آن مواردی که گاهی مردم به صورت ظاهر رعایت نمی کنند، بر این  افراد فرض است که رعایت کنند.
لذا عصمت انبیاء که به عنوان مقدّمه بحث است، بستر مهمّی برای رشد و نمو است و همان طور که بیان شد اگر بتوانیم این بستر را به خوبی مهیّا کنیم، دیگر بسیاری از مسائل خود به  خود حل می شود.
پس در ابتدا باید فنداسیون درست شود که دین بر پایه آن قرار گیرد و اوّلین مورد هم این است که آن کسی که دین بر او وارد می شود، باید معصوم باشد.